رویداد های حضوری چند سالی بود که به خاطر کرونا برگزار نمیشد. تقریبا آخرین رویداد حضوری مربوط به فرانت-اند که شرکت کردم سال ۹۸ بود که در واقع ReactConf بود. SkillUP امسال که برگزار کننده اصلیش Quera بود بهونه ای شد که دوباره کامیونیتی فرانت-اند دور هم جمع بشن و از تجربیات آدمای خفن تو این حوزه استفاده کنن.
تصمیم گرفتم تجربه خودم رو از این رویداد به اشتراک بذارم بلکه کسایی که فرصت یا هزینه شرکت تو این همایش رو نداشتند هم بتونن استفاده کنن یا حداقل ببین چه خبر بوده.
مراسم توی دانشگاه شریف برگزار میشد، از درب شمالی دانشگاه، دسترسی به سالن مراسم خیلی راحت بود. مخصوصا اینکه پارکینگ دانشگاه برای استفاده شرکت کننده ها در نظر گرفته شده بود. از پارکینگ یه مسیر تقریبا ۱۰ دقیقه ای پیاده روی بود تا محل برگزاری. توی نگهبانی یکی از مسئولین برگزار کننده نشسته بود و جلوی اسامی افراد تیک میزد.
طبق برنامه ای که اعلام کرده بودن قرار بود ساعت ۸:۳۰ تا ۹ پذیرایی و پذیرش انجام بشه. ساعت ۸:۳۰ رسیدم و راهنماییم کردند به داخل سالن. هنوز خبری از پذیرش و پذیرایی نبود.خیلی افراد اومده بودن و توی سالن منتظر نشسته بودن. تقریبا نیم ساعت تا ۴۰ دقیقه نشستیم و بعد یه نفر اومد اعلام کرد که ۳-۴ ردیف جلوی سالن برن داخل لابی برای پذیرش و گرفتن پک صبونه.
اینجاش خیلی شبیه دوران مدرسه بود که میومدن میگفتن از ردیف جلو خیلی بی سر و صدا برید که بقیه کلاسا نفهمن?
بعد اینکه نوبت ردیف ما شد باید میرفتیم که کارت مون رو بگیریم. تقریبا ساعت ۱۰:۲۰ دقیقه بود. کاش برگزار کننده ها توی این قسمت بهتر عمل می‌کردن.
بعد اینکه کارت رو گرفتیم باید توی صف صبر می‌کردیم که نوبت مون بشه که پک صبحونه رو بگیریم. توی صف که بودم یکی از دوستان رو دیدم و سلام علیک کردیم و خیلی خوشحال شدم بین اون همه آدم دیدمش.
پک صبونه رو گرفتم.
کنارش یه ساک دستی بود که توش یه سری گیفت بود. که به نظرم واقعا خوشگل بودن.
دیگه بعدش رفتیم داخل ساعت و ساعت ۱۱ حدودا اولین ارائه در حالی شروع شد که قبلش یکی دو نفر از برگزار کننده ها اومدن و یه سری موارد رو اعلام کردن مثل اینکه چند نفر کارت شونو نگرفته بودن و اینطور چیزا.
اولین ارائه توسط امیرحسین بکان بود که چپتر لید تیم فرانت-اند دیجیکالا بود. صحبت ها بیشتر حول محور مدیریت تیم های مختلفی که دیجیکالا داره و پروژه ها و تیم هایی که وجود داره و تصمیماتی که افراد برای انتخاب استک مناسب گرفتن و ایجاد فضای مناسب برای کار بود. اینکه چطور میتونیم Development Experiance رو بهبود بدیم و توی دیجیکالا چطور این اتفاق داره میوفته. اینکه چی شد دیجیکالا نسبتا دیرتر از بقیه نسبت به تغییر تکنولوژی های سمت کلاینت اش اقدام کرد و اینکار چطور انجام شد که در واقع اوایل سال ۱۴۰۰ که توسعه سمت فرانت-اند دیجیکالا کار سختی شده بود همزمان شد با پروداکت های جدید دیجیکالا مثل دیجیکالا جت که تجربه توسعه اون ها به پروداکت اصلی کمک کرد که این اتفاق راحت تر بیوفته.
چند تا مورد از چیزایی که میشد یاد گرفت از این ارائه:
خب ارائه ایشون در مورد پکیج باندلر ها بود. یه تاریخچه از اینکه قدیم چطوری از پکیج ها استفاده می‌کردیم گفت و کلی خاطره زنده شد برام و نم نم اومد جلو تا رسید به browserify و همینطور جلوتر رفت. اینکه webpack چطور به وجود اومد که برای من خیلی این قسمت جذاب بود! اینکه چطور این ابزار ها کار میکنن و چه مشکل (یا مشکلاتی) رو حل میکنن. ارائه اوکی ای بود ولی مباحثش خیلی عمیق نبود به نظرم. نم نم رسید به Vite که چیه و چطوریه و چطور کار میکنه. (در مورد Vite یه مطلب قبلا نوشتم که میتونید اینجا بخونیدش)
چند تا مورد از چیزایی که میشد یاد گرفت از این ارائه:
بعد از ارائه دوم ازمون با آبمیوه و کیک پذیرایی شد، یکم رفتیم هوا خوردیم و برگشتیم توی سالن. که برای ارائه بعد آماده بشیم.
همیشه خوشم میاد اومده از کسایی که دوست دارن ببینن دقیقا پشت پرده چی میگذره. ارائه امیر کبیری دقیقا از همون جنس چیز ها بود. کنجکاو بودم ببینم تا چه حد میخواد عمیق بشه و به نظرم برای یک ارائه ۲۰-۲۵ دقیقه ای عالی بود. امیر مشخص بود که خیلی آدم باهوش و با استعدادیه و با یک ته لحجه شیرین ترکی که داشت جذاب تر هم شده بود. در مورد اینکه مرورگر ها چطوری کار میکنن و اینکه ما بدونیم این موضوع رو، چطور میتونه روی کارمون تاثیر بذاره. به نظرم یه موضوع خیلی مهم تر که ارائه امیر داشت این بود که هیچوقت نباید غافل شد از عمق مباحث و همیشه باید کنجکاو موند و البته از اندوخته هامون توی کار استفاده کرد.
چند تا مورد از چیزایی که میشد یاد گرفت از این ارائه:
مطالب عنوان شده توی این ارائه به نظرم خیلی مهم بود. فقط مشکل اینجا بود که به خاطر طولانی بودن اسامی، خیلی اسمای خلاصه پشت هم تکرار شد و عملا من آخرش گیج شدم و کلا دیگه وسطاش نمیفهمیدم چی به چی شد.
البته من از قبل یه مطالعه نسبی به کلیات موارد داشتم و گوشی دستم بود که حرف از چیه و اهمیتش چیه و این بحث ها، ولی توی ارائه دنبال کردن این همه مباحث کار سختی بود. موضوع این ارائه در مورد Core Web Vitals بود و بحث اصلی ارتقا وب سایت از نظر SEO و سرعت لود سایت و اینطور چیز ها و معرفی بعضی ابزار ها و روش ها برای تست و بررسی و حل کردن اینجور مشکلات.
چیزایی مثل LCP, CLS, FID و ... (در موردش عمیق تر میتونید اینجا بخونید)
چند تا مورد از چیزایی که میشد یاد گرفت از این ارائه:
بعد از ارائه محمدصالح یکی از برگزار کننده ها اومد و فضا رو یکم گرم تر کرد. اول خواست بحث رو ببره سمت کل کل های تکنولوژی ها و ... ولی بعد رفت سمت اینکه ببینیم جوون ترین و مسن ترین فرد شرکت کننده کیه توی سالن.
جوون ترین فرد یه آقا پسری بود که متولد ۸۶ بود، اینکارو یک سال بود که شروع کرده بود و خیلی با استعداد و انگیزه به نظر میرسید و البته خجالتی (البته من خودمم وضع بهتری ندارما، کلا یهو بیای جلو ۲۰۰-۳۰۰ نفر حرف بزنی کار راحتی نیست). دعوتش کردند رفت روی صحنه و مجری چندتا سوال پرسید و هر جوابی که میداد حاضرین تشویق می‌کردند. واقعا هم تشویق داشت. بعد از اون مسن ترین فرد رو دعوت کردند و روی صحنه رفت که یه آقایی بودن فکر کنم متولد سال ۵۶ یا ۵۴ که برنامه نویسی رو از دبیرستان شروع کرده بودن و بعد هم با کومودور ۶۴! ایشونم داستانش رو گفت و همه تشویق می‌کردند و در همین حین توی گروه تلگرامی پیام هایی میومد و راه رسیدن به سلف دانشگاه برای صرف ناهار رو اعلام می‌کرد. ساعت ۱ شده بود.
ناهار توی قابلمه هایی بود که بقچه پیچ شده بودن. منو یاد غذا های رستوران قیمه قورمه مینداخت سمت میدون ولی عصر.
قسمت اول اینجا تموم شد.
قسمت دوم:
