اولین قدمو باید برداشت؛ بعضی وقتا فقط برای اینکه بدونی می تونی راه بری. فقط خواستم بگم: یک... دو... سه ... امتحان می کنیم...، اما بعد فهمیدم که متن نوشته م باید حداقل 300 کاراکتر باشه. پس:
در مزیت نوشتن:
نوشتن، کلن، حسِ خوبی داره؛ به شرطی کسایی باشن که اونو بخونن. قبلنا گاهی با خودم فکر می کردم نیازی نیست برای دیگران بنویسی. برای-خود-نوشتن خوبیش اینه که خودتی و خودت؛ نه کسی هست که قضاوتت کنه، نه تو نیازی می بینی که خودتو اثبات کنی.
اما همه ش این نیست. گاهی اوقات آدم می خواد بنویسه، برای اینکه باشه. "بودن" حسِ فوق العاده ایه؛ ولی فقط وقتی جذابیتِ این حسو می فهمی، که یه مدت نباشی.
