تقریبا میشه گفت وارد سال دومی شدیم که کرونا اومده در کشور و هنوز هم متاسفانه مردمان ما ازین بیماری رنج میشکند .
وقتی که در سربازی قسمت آموزشیش تموم شد وارد بهمن ماه شدیم و یک ماه بعد یعنی اسفند کرونا وارد کشور شد! اولین فکرهام این بود که خب باید کشور تعطیل بشه 2 هفته تا ویروس گسترده نشه ولی خب شد و الان رسیدیم به اینجا، یعنی شرایطی که باید سعی کنیم فاصله هامون رو حفظ کنیم، سعی کنیم در صورتی که مریض هستیم تو خونه بمونیم و البته از گرفتن مهمونی و دورهمی بپرهیزیم.
من جدای از سربازی دو جای دیگر کار میکردم. یکیش استارت آپ جنودیپ بود که کارش غربالگری سرطان با استفاده از نمونه خون و هوش مصنوعی بود و یکی دیگه هم رسانه بینوشا که تولید محتوای تکنولوژی میکردیم. متاسفانه نمیتونستم زیاد به بچه ها توی جنودیپ کمک کنم چون روابط عمومی بودن توی شرایط کرونا و دورکاری یکم کار رو پیچیده کرده بود ولی خب برای بینوشا شرایط چیز دیگری بود. سعی کردیم به صورت محلی برنامه ها رو ضبط کنیم و جلسات مون رو اسکایپی کنیم. توی این شرایط دوستان مون توی شرکت های دیگه هم بودن که ازشون خبر داشتیم. به طور مثال شرکت ایکس میگفت که همه دورکار بشن یا هرکی میخواد بیاد باید شرایط گرونا رو داشته باشه و سالم باشه، یا یه شرکت دیگه میگفت که باید همه حضور داشته باشند ولی اولش طب سنجی میشه یا ...!
اما با فهمیدن به اینکه ویروس کرونا یک ویروس خاصه موضوع یکم عوض شد.
سهام شرکت هایی مثل زوم به شدت رشد کرد. ( ویدیو کنفرانس آنلاین ) یا سرویس های در به در (door 2 door) رشد زیادی به خود گرفت، شرکت های تکنولوژی روز بیشترشون دورکار شدند و اونایی که حضورشون نیاز بود تحت شرایط خاص و سختی وارد میشدن. توی کشور هم شرکت ها و سازمان ها مجبور شدن رشد شون رو توی زیرساخت و بستر سازی برای دورکاری سریعتر کنند .
سامانه هایی مثل شاد اومد که خب دردسر های خودش رو داشت. سازمان های دولتی هم یک سوم کارمنداشون رو میگفتن بیان سر کار چون شناخت یا کلا نیازی به VPN نداشتن برای کار ریموت. ( در جوامع خارج از ایران از وی پی ان برای ورود مجازی به شبکه شرکت استفاده میشه )
دورکاری اسمش قشنگه ولی اگر توی سازمانی که کار میکنید، فرهنگ دورکاری رو نداشته باشند میتونه یک عذاب باشه .
چرا فرهنگ یه سازمان برای دورکاری مهمه؟ چند تا جواب داره که خیلی خلاصه بهشون میپدرازم.
تقریبا این نوع فرهنگ سازی توی سازمان ها کمه ( مخصوصا قبل کرونا ) اما خب الان یکم داره بهتر میشه.
به عنوان مثال توی زرین پال که از دوستان خوبم اونجا هستن برای تمامی دولوپر هاشون آی مک خریدن که کل شرکت با مک مخصوص کارشون کار کنند. جلسات زمان بندی شده و توی کامیونیتی شرکت هر کس که سر کار یا تسکی باشه خودش رو بی صدا میکنه تا کمتر براش مزاحمت ایجاد بشه.
اگر شرایط دورکاری رو هم کارمند و هم کارفرما بلد باشه میشه گفت حالت برد-برد به وجود میاد هم کارفرما نیاز نیست سرمایه بیشتری برای تدارکات بده هم کارمند نیاز نیست هزینه رفت و آمد تا شرکت رو بده.
ولی آیا دورکاری برای همه خوبه یا نه بحثی جداگانه است که اینجا نمیشه مطرح کرد.
فرض کنید شما دورکار شدین و همه جلسات به صورت مجازی هست. اون موقع چطور میتونید روابط تون رو قوی تر کنید؟ یا اصن همکار تون رو نمیبیند چه حسی دارید بهش اگر مثلا توی خیابون ببینیدش؟
اصولا دورکاری مزیت زیاد داره ولی از نظر من نیازه که خود دورکاری مدیریت خاص خودش رو داشته باشه.
تو شرکت بافر که خیلیاتون اسم شو شنیدین، یک موقعیت شغلی هست به اسم "هپی هیرو". این شخص کارش اینه که بتونه کارمندان رو شاد کنه. تقریبا میتونم بگم من ندیدم شرکتی توی ایران هپی هیرو داشته باشه. اگر میخواید بیشتر با این شغل آشنا بشید این مقاله رو بخونید.
تعامل و دوستی با همکاراتون یکی از اصولی هست که همیشه باعث میشه توی کارتون بهتر و بهتر بشید.
رسیدن به سطحی از تعامل که نه باعث بشه کارتون عقب بیوفته نه باعث بشه منزوی بشید اصلی است که باید رعایت کرد. اینجاست که بررسی بهره وری کاری میاد وسط.
هر شخصی نوع خاصی از ارتباط رو داره و سبک ارتباط هر فردی با دیگری متفاوته. برای رسیدن به روشی که بشه بهره وری فردی خودمون رو بالا ببریم و بتونیم توی شرکت به بهترین شکل کار کنیم یکی از مهم ترین کارهاییست که باید انجام بدیم.
چطور خودمون رو بهتر کنیم؟
من به شخصه نمیتونم برای همه نظر بدم در نتیجه برای خودم اینطور عمل میکنم که صبح پا میشم. اول یکم حرکت کششی توی تخت انجام میدم. دوش میگیرم . صبحانه میخورم و بعد پا میشم میام پای سیستم که شروع به کار کنم. توی سیستمم برنامه هایی مثل eye leo دارم که زمان بندی کنم هر چند دقیقه از پای سیستم پاشم و زمانی که دیگه کار میکنم شبکه های اجتماعی مو میبندم که مزاحم زمان کاریم نشن.
شرکت های بزرگ تر سیستم های ارتباطی سازمانی خودشون رو دارن که خب اونجا باید بزنید بیزی هستید و اینا.
برای دیگر شرکت ها دیلی روتین یا همون روتین روزانه هست که توی 20 دقیقه از تسک ها و کارهاشون صحبت میکنند و میگن امروز میخوان چیکارا بکنند . این جلسات که الان مجازی شده به صورت گروه گروه توی هر قسمت شرکت انجام میشه .
یک سری جلسات یک به یک هم هست که ماهانه یا 2 هفته یک بار انجام میشه تا اون فرد با مدیر قسمتش تعامل بهتری داشته باشه.
احتمالا از خودتون میپرسید که خب الان یه سریا سر کار بودن و الان دورکار شدن. اگر ما از همون اول دورکار باشیم چی میشه ؟
باید بگم این سوال خیلی خوبه و جوابش هم خیلی خوبتر. واقعیت من شخصی هستم که:
اعتقاد دارم باید با انرژی خورشیدی و بادی برق تولید کنیم. نباید سوخت فسیلی زیاد سوزوند . بهتره با دوچرخه رفت و آمد کنیم. هوای پاک خیلی خوبه. باید نسل بعدیمون رو با فضای سبز بیشتر دوست کنیم.
تو این زمان اگر شما بخواید کار ریموت بکنید و تخصص خیلی خوبی داشته باشید همه جا براتون جا هست. دوستان زیادی داشتم که اول کار ریموت کردن در شرکت های خارجی و بعد از 6 ماه ویزا براشون اومد و رفتن در اون کشور، ولی آیا تو ایران هم میشه کار ریموت پیدا کرد یا نه ؟ جوابش بله است ولی چطوری .
یه مقاله از شرکت داتین خوندم که برنامه این رو داره که کار ریموت رو گسترش بده توی کشور و این مورد به شدت برام لذت بخش بود، به این علت که تهران به شدت شلوغ شده و هزینه های زندگی به شدت زیاد. همین باعث شده مردم مجبور بشم چند تا کار پیدا کنن تا بتونن زندگی کنند. اما همون شخص توی شهر خودش میتونه با یک کار ریموت زندگی شو زیباتر ادامه بده.
شرکت داتین رو احتمالا خیلیاتون اسم شو شنیدین. یکی دو تا از دوستای منم اونجا کار میکنن که به شدت بهشون افتخار میکنم. حالا با این کاری که این شرکت کرده قدم اولیه ای هست که شما بتونید توی هر شهری که هستید شروع به کار کنید و با روش های بالا خودتون رو قوی تر و بهتر بکنید. اما همیشه نباید صبر کرد تا زیرساخت کشور بهترین بشه، همین که کاری شروع بشه کم کم زیرساخت قوی تر میشه.
نکته‌ی دیگه‌ای که خشوحالم کرد اینه که همیشه بعد از تحصیل ورود به بازار کار سخته و این وسط چیزی مثل کارآموزی یا آموزش تحت رهنمود های شرکت های در حوزه مرتبط باید باشه تا اون فرد آموزش لازم رو ببینه. از همین سو داتین هم چنین کاری رو میکنه که واقعا جای تقدیر داره.
در آخر این نکته رو بگم که سعی کنید همیشه در زمانی که هستید بهتر از زمان قبل تون باشید. سن عدده فقط. چیزی که باید یاد بگیریم اینه که از دیروزمون بهتر باشیم. چه 20 سالت هست چه 40 سالت، زندگی ادامه داره و باید خودمون رو برای روزهای شاد آماده کنیم. اگر احساس میکنید نیاز به آموزش دارید یا هرچیز دیگری خوشحال میشم که توی این مسیر کمک تون کنم.
در آخر هم بگم اگر براتون این مقاله آموزنده بود به دوستاتون بفرستید که اونا هم بدون هیچ ترسی شروع کنن به زندگی کردن.
