در این نوشته قصد دارم که از طریق روش مقایسه، بگویم که شهر چگونه به نفع دوچرخه تغییر خواهد کرد؟
شهردار تهران هر سه شنبه پا به رکاب می شود. گاهی با گروه های دوچرخه سواری و گاهی با مسئولین. مصاحبه های متعددی از مسئولین شهری در مورد تشویق مردم به دوچرخه سواری می شنویم.
شهرداری یزد هر هفته کمپین دوچرخه سواری با جمعیتی بالغ بر 2000 نفر برگزار می کند.
شهرداری مشهد کمپین سه شنبه های بدون خودرو را برگزار می کند.
مسئولان شهرداری های کشور، روز حمل و نقل پاک با اتوبوس و دوچرخه به محل کار می روند.
خب؟
یک وسیله نقلیه برای اینکه در شهر به رسمیت شناخته شود، نیاز به زیر ساخت دارد. این کمپین ها و همایش ها و هدیه دادن دوچرخه ها و پا به رکاب شدن ها، وقتی ارزش دارد که زیر ساخت فراهم شود.
زیرساخت یعنی کارهای زیربنایی برای اینکه مردم بتوانند در شهر دوچرخه سواری کنند.
خودرویی در کارخانه تولید می شود. شماره شاسی ماشین و شماره موتور در سند خودرو درج می شود. خودرو از طریق نمایندگی به فرد متقاضی داده می شود. متقاضی خودرو را به مرکز تعویض پلاک می برد و بعد از طی عملیات مشخصی، پلاک به نام شخص صادر می شود. بعد سند خودرو در دفترخانه نیز به نام خریدار زده می شود.
تعمیرکاران خودرو جزیی از اصناف هستند. همچنین فروشنده های لوازم یدکی خودرو برای خودشان تشکل دارند. وارد کنندگان هم همینطور. جایگاه داران (صنف پمپ بنزینی ها) هم صنف و مقررات دارند. نمایندگان فروش خودرو هم همینطور.
خودرویی که تخلف می کند، برگ جریمه به نام صاحب پلاک صادر می شود. اگر با خودرو تخلف امنیتی انجام شود، صاحب پلاک بازدداشت می شود. اگر حادثه ای برای خودرو پیش بیاید، بیمه گرها به صورت دقیق جزییات را بررسی می کنند و خسارت را پرداخت می کنند. قوانین بیمه در قوه قضاییه به رسمیت شناخته می شود.
چراغ های راهنمایی در شهر نصب شده اند و تبعیت خودروها از آن ها الزامی است. خط کشی هم برای خودرو شده است. گاردریل هم بر روی پل ها نصب شده و تونل ها نیز سیستم روشنایی دارند. تابلوهای زیادی در شهر برای پیام دادن به رانندگان خودروها نصب شده است.
پلیس راهنمایی و رانندگی شبانه روز مسئولیت مدیریت ترافیک شهری را بر عهده دارد. سازمانی به نام سازمان ترافیک در شهر تهران و خیلی از شهرهای دیگر وجود دارد که متولی حمل و نقل خودرویی در شهر هستند.
شرکت های مهندسی متعددی وجود دارند که به شهرداری ها در مورد امور حمل و نقل خودرویی مشاوره می دهند، برنامه ریزی و طراحی می کنند و فعالیت های حمل و نقلی را نظارت می کنند.
از نقطه ای که خودرو از درب پارکینگ خانه خارج می شود تا نقطه مقصد و بالعکس برای خودرو مسیر مناسب ایجاد شده است. در رشته مهندسی ترافیک و مهندسی راه و ترابری جزییات ایجاد شبکه و مسیر برای خودرو تدریس می شود.
آقایان مسئول، یک سوال عمده وجود دارد. چرا انتظار داریم که شهر دوچرخه محور داشته باشیم؟ شهر برای تردد خودرو طراحی و اجرا شده است و هزاران قطعه کوچک و بزرگ سازمانی، فیزیکی و قانونی دست به دست هم داده اند تا این سیستم کار کند. حالا شما به عنوان مسئول حاضرید کدامیک از این اجزا را به نفع دوچرخه تغییر دهید؟
برای موتورسیکلت که نکردید، روزانه هزاران مشکل ایجاد می شود و آن روضه ای جداگانه دارد.
مطالبه کنیم از مدیران شهری و کشوری که ساختار شهر را (نه فقط مسیر) برای دوچرخه مهیا کنند.
پا به رکاب می شوید، احسنت.
مسیر اجرا می کنید، مرحبا.
سیستم دوچرخه اشتراکی اجرا می کنید، ممنون.
دست به تغییر باقی اجزا هم بزنید. یکی دو تغییر، منجر به ترویج دوچرخه نمی شود. باید به نفع دوچرخه ساختار شهر را با کمک گرفتن از خود مردم، تغییر دهیم.
