بارهاوبارهادربسیاری ازکتابهامخصوصاًکتابهای روانشناسی وموفقیت وکلیپ های انگیزشی این کلمه راخوانده وشنیده ایم یاحتماًشماهم درگفتگوباآدمهای موفق شنیده اید که می گویندمن واقعاًایمان داشتم که به هدفم می رسم.
همه این کلمه رابه زبان می آورندبدون آنکه معنای واقعی آن بیان شده باشدویابه آن فکرکرده باشیم.
اماممکن است که مدت هاست چیزی راازته دل می خواهیم وایمان داریم مال ماست امانمی دانیم چرااتفاقی نمی اُفتد؟!
مافکرمی کنیم همین که چیزی راازته دل بخواهیم کافی است اماایمان قلبی مرحله اول کاراست وایمان واقعی درمیزان تعهدوعملکردمانسبت به هدفی که می خواهیم به آن برسیم مشخص می شود.
ایمان واقعی یعنی اینکه آستین هارابالابزنیم ودست به کارشویم وبدانیم ممکن است درطول مسیربااتفاقات ناخوشایندی روبه رو شویم وحتی ممکن است مجبورشویم باآنهادست وپنجه نرم کنیم ومسیرراحتی نخواهدبودبارهاوبارهازمین می خوریم،شکسته می شویم،باانتقادات تندوناعادلانه ی دیگران روبه رومی شویم وخیلی چیزهای دیگر.
اگرپای همه اینهابایستیم سختی هاراتحمل کنیم ودرنقطه ای که دیگران بریده اندماهمچنان ادامه دهیم واُمیدداشته باشیم به اینکه روزی به آنچه که می خواهیم می رسیم آن وقت می توان گفت ایمان داریم.
نتیجه:ایمان قلبی به تنهایی کافی نیست بایدپادررکاب عمل گذاشت.
