باید دیوانه ای باشم در مقام عاقل(بهلول باشم)
توی فضاهای کاری یا حتی شخصی زمان هایی پیش میاد که باید تحمل کنیم و دندون رو جیگر بذاریم.
نیچه می گه: اگر برای زندگی چرایی داشته باشی با هر چگونگی خواهی ساخت.
آدمیزاد بودن برتر از کرگدن بودن است، ولی ما نمی‌توانیم آن‌ها را مجبور کنیم. آن‌ها خودشان باید بخواهند که کرگدن نشوند». اوژن یونسکو (Eugène Ionesco)
این جمله را بارهای شنیدم که می گن این بنده خدا به سنی رسیده که دیگه نمی تونه خودش را عوض کنه پس تو باهاش کنار بیا.
این جمله های بالا را بیارم در محیط کارم در منابع انسانی، واقعا ما باید آنقدر پوست کلفت بشیم که هیچ چیزی رو ما اسر نکنه یا هر اتفاقی افتاد صحبتی نکنیم و ساکت بمونیم.
من به این نتیجه رسیدم که باید حواسمون جمع باشه و از کلمات منفی کمتر در برخورد با آدم ها یا نه بهتر بگم با هر چیزی و هر موجودی برخورد کنیم.
این کلمات ما می تونه خیلی باعث آزار دوستامون، خانوادمون، همکارمون، گلمون و … بشه.
داشتن دید مثبت سخته، بیشتر گوش بودن سخته، کمتر حرف زدن سخته، ولی باید یاد بگیرم که این کارهاست که باعث می شه مشکلات و اختلافات و موانع و گاردها برداشته بشه.
یادی کنیم از کلمه بفرما، بشین و … که همه دارند کاری را از ما طلب می کنند که یکی گارد داره، یکی تحکمیه و یکی با کمال میله.
دارم سعی می کنم خودم را در موقعیت های آدم ها قرار بدم ولی با هوشیاری که نکنه توی اون فضا بمونم و گمراه بشم.
دیدم اینه که همه دارند درست رفتار می کنند مگر این که خلافش بهم ثابت بشه و حتی اگر ثابت شد باید در مقام منابع انسانی به آدم ها فرصت بدیم.
پس باید دیوانه ای باشم در مقام عاقل(بهلول باشم)
