داشتم دیوار رو بالا پایین میکردم قیمت خونه ها جز عجیب ترین ها بود
به مامانم میگم تا ادما بهم رحم نکن چه انتظاری داریم بقیه بهمون رحم کنن، من به شما رحم کنم شماهم به بقیه رحم میکنید و این رحم و دلسوزی تو جامعه میچرخه
دیدن درخواست های خونه با اندک پیش و اجاره قلبمو اتیش میزنه ما در بی قانونی بی سروسامانی ممکن داریم زندگی میکنیم
چطور دوربین ها همه چی رو ضبط میکنن سوال من اینه سران دولتمردان از این مسئله به این ضرورت بی خبرن
خبر دارن مردمی که تا دیروز برای شام شب و مایحتاج غذایی اه از نهادشون دراومد الان حتی نمیتونن یه سقف برای خانوادشون تهیه کنن؟ کجاست اون غرش شیرانه که از پیشرفت میگید و ما هر روز تو گند اب اقتصاد مزخرف شما داریم غرق میشم
بیکاری، بی پولی مردمو از پا دراورده و هیچ کی جیکش درنمیاد هیچ کی غم ملتشو نمیخوره
نماینده های مجلس بی عرضه ما که هیچ ابی ازشون گرم نمیشه دارین تو مجلس منچ بازی میکنید؟ چشماتونو بستید؟ گوش هاتونم کره صدای مردمو نمیشنوید؟ مردمی که دارن زیر بار این زندگی اجباری قامت خم میکنند.
از مسئولین بگذرم ما مردم ما همه ما یه مشت خود خواهیم که انتظار داریم و همیشه بالا دستی هارو مقصر خطا و خود خواهی و چشم های بسته خودمون میکنیم شما که دارای ملک هستید شما که هر کاری دارین و مردم یه روز به شما محتاجن
تا دلسوزانه رفتار نکنید. تا رحم به دل راه ندید و درکی از گذشت نداشته باشید جامعه ایران همینطوری خراب شده باقی میمونه و روز به روز بدترم میشه
ما از ریشه خرابیم مسئولین از خود ما هستن ما از ذات و از بنیان خرابیم عزیزان
به تغییر بنیادی خودمون فک کنیم به مردم رحم کنید تا بهتون در جایی که احتیاج دارین رحم شه و مطمعن باشید همه چی در حال گردشه به قول معروف
گهی زین به پشت و گهی پشت به زین...
