در این مدت خبرهای ناراحت کننده کم نشنیدم،
احساس های ناخوشایندهم کم نداشتم،
قبلا فکر میکردم؛ زندگی یعنی دلخوشی، یعنی شادی، سلامتی و لذت بردن از زندگی بواسطه همین احساسات خوشایند بدست میاد.
قبلا فکر میکردم؛ اصل زندگی بر مبنای خوشی و شادی هست و اگر دچار رنج و غم در زندگی شدیم، فورا برای رفع و رجوعش باید تلاش کنیم.
اما حالا فکر میکنم؛ زندگی در کل با غم و سختی و ناراحتی هست و این وسط گاهی اتفاقاتی میوفته که حالمون بهتر میشه، یا شاید میتونیم کاری کنیم که احساس بهتری داشته باشیم. فرقشون کم نیست. در این حالت، حداقل دیگه با غم سرجنگ نداریم و حتما قدر تک تک لحظه های خوش رو بهتر میدونیم.
یاد داستان گوره خری سفید و سیاهی افتادم، که یه عده معتقد بودند؛ این گوره خر در اصل سفید و با رگه‌هایی از رنگ مشکی هست. و گروهی دیگه معتقد بودند؛ گوره خر در اصل سیاه و با رگه‌هایی به رنگ سفید هست.
