همیشه از توییتر فاصله داشتم چون تا درشو باز می کنم یه باد سردی میزنه تو صورتم که لرزه به تنم میندازه
می دونم جامعه ما مشکلات ارتباطی و آزادی و دیالوگ و رسانه داره... می دونم که همه چی فیلتره... ولی حتی خیلی از آدمایی که از نزدیک می شناسمشون توی توییتر با اون روی توییتری‌شون حضور دارن نه حالت پیش‌فرض‌شون!
ما توی توییتر خیلی ایراد گیر و نکته یابیم. حالا بماند که توییتر هدفش همینه که شما هی یه چیزی بگی و محدودیت کاراکترم گذاشته که با نوشتن طولانی اذیت نشی و بقیه رم اذیت نکنی اما خودش داره سودشو از حضور بیشتر و بیشتر کاربرا می بره و فقط ما رو از هم دورتر می‌کنه.
توی توییتر آدما فقط نکته بین نیستن! عصبی تر هم هستن و همه انگار آماده‌ان یکی بگه بالا چشت ابروئه و شروع حملات... :(
توییتر تونسته واقعا موفق باشه از جهت اینگیجمنت و مارکتینگ و نمره بالایی توی این KPI هاش می گیره ولی به چه هزینه ای؟
هزینه ایجاد درگیری به جای مفاهمه، شاید بگین تقصیر کاربراست نه پلتفرم. تا حدودی قبول دارم اما توییترم هیچ سیاستی نداره برای جلوگیری از این داستان، اگه داشته بگین تا همین جا اصلاح کنم.
به نظرم برای خیلی‌ها که به هر دلیلی عرصه‌ای برای ظهور نداشتن و مشکل اعتمادبه‌نفس دارن به‌علاوه کسایی که دوست دارن بیشتر و بیشتر دیده شن، توییتر یه فرصت عالی اظهار وجود و فضله! (عذر میخوام اما واقعا همین طوره!)
توی همایشام که وضع اصلا جالب نیست! ینی حضار همایش، بیشتر توی توییتر دارن با هم بحث می‌کنن تا در محل فیزیکی همون همایش! مخصوصا توی همایش‌های دیجیتال مارکتینگی که خودم حضور داشتم
ینی حتی وقتی دور هم جمع میشیم هم دوست داریم توی فضای مجازی با هم اختلاط کنیم. البته اگه بهش بشه گفت اختلاط، بیشتر دعواست.
بیشتر ازین مزاحم اوقاتتون نمیشم
بیشتر با هم دوست باشیم، دل شکستن هنر نمی باشد و ازین حرفا
کمتر توییت کنیم. بیشتر و بهتر با هم حرف بزنیم و از هم یاد بگیریم، حیفه ... عمر ما کوتاه و دستان بر توییت!
