این نوشته هدفش ترغیب خواننده به اپلی نیست بلکه مهاجرت همونطور که همه جا دیدین و و شنیدین یه تصمیم شخصیه و ممکنه برا یکی مثل عسل باشه و برا یکی مثل زهر! پس اگه هنوز تو این قضیه به نتیجه نرسیدین خوندن ادامه پست خیلی به دردتون نمیخوره و بهتره اول کلاهتون رو قاضی کنید بعد.
.
.
.
.
خب نقطه های بالا بیشتر برا تامل بود و بس و اگه پستهای قبلی( کگل چیست 1 و 2 ، زندگی با آمار و پوکر ، زندگی با دیتا و تحلیلش ، زندگی با مصائب و مشکلاتش و در ستایش بی پلاس ) منو نخوندید بهتره بدونید سبک نوشتن من همینطوریه و دوست دارم در قالب طنز تجربم رو منتقل کنم
اول از همه مواردی که برا اپلی نیاز دارید رو میگم و بعد به جزییات میگم حالا اگه تو یه پست نشد بقیش رو میزارم پستهای بعد!
زبان
شاید به جرات بتونم بگم که مهمترین فاکتوریه که میتونه روی آیندتون تاثیر بزاره اگه از بچگی با زبان بزرگ شدید که فبها اگه نه مثل من تازه بعد لیسانس به فکرش افتادین که کارتون سختتره ولی خب من کیس خودم رو میگم شما روش خودتون رو برید
من خودم زبان رو بعد لیسانس و توی سربازی فک کنین توی پادگان و با پوتین شروع کردم و کتاب 504 رو راحت بهتون بگم جر دادم و فک کنین با لباس مقدس! نظام میرفتم کلاس زبان توی شهری با امکانات کم بنام کرمان! بعد سربازی هم شش ماه کلاس فشرده میرفتم و بعدشم کلاس پری ایلتس و بعدش هیچ! چون به لطف آقای احمدی نژاد دلار شد سه برابر و نقشه های خارج رفتن قشر متوسط جامعه نقش بر آب شد و موندگار شدیم توی کشور عزیز و مثل خیلیا چون کار درستی نداشتم رفتم ارشد اینجا بجای اونجا!
حالا تو این مدتی که کلاس فشرده زبان میرفتم مثل بچه دبیرستانیا از صبح تا ظهر کلاس زبان و عصر تمرین تقریبا روزی 15 ساعت کارم زبان بود و سعی میکردم همه جا زبان کار کنم و هدفون همیشه تو گوشم بود و زبان گوش میکردم که بعد شش ماه متوجه شدم واقعا سطح زبانم فرق کرده البته اگه با این شدت تلاش عوض نمیشد تعجب داشت!
بعدشم توی ارشد کل منابعی که میخوندم انگلیسی بود و خیلی کمکم کرد توی حوزه دیتا که علاقه داشتم پیشرفت کنم و روزی که رفتم مصاحبه استخدامی وقتی مدیر منابع انسانی گفت که مصاحبت انگلیسیه اصلا جا نخوردم چون یک ماه قبلش داشتم برا یه جا خارج از کشور اقدام میکردم و بعد کلی امید شب عید ایمیل ریجکتی رو دریافت کرده بودم اره دیگه واقعا عیدی بود !
سرکار هم چون مدیرم غیر فارسی زبان بود خیلی کمکم کرد که زبانم رو تقویت کنم ولی اینو بهتون بگم تمرین بدون فیدبک فایده نداره من هر وقت مصاحبه داشتم یا توی فرصتهای مختلف سعی میکردم صدامو رکورد کنم و بعد گوش میدادم و الانم دارمشون و گوش میدم میبینم چقدر مصاحبه کننده تحمل داشته صدای ضمخت و مکالمه پر غلط و غلوط منو بشنوه و بعد یکماه ریجکتم کنه بگذریم!
خب این چند خط هدفش خودستایی نبود بلکه این بود که اگه سطح زبانتون مثل اون زمان من خوب نیست یه مقدار کارتون سختتره ولی شدنیه
من سلف استادی بعد اون شش ماه فشرده و پری ایلیتس زبان کار کردم ولی اگه امکانش رو دارید معلم زبان بگیرید که پیشنهاد میکنم استادای اتیچر رو امتحان کنید و یه معلم که فک میکنین اوکی هست رو با کلاس آزمایشی چک کنید و باهاش برید جلو
نتورک
قطعا منظورم گلدکویست نیست :) ولی خب یه جورایی باید این اسکیل(میگم اسکیل چون یادگرفتنیه) رو خوب بلد باشید تو دنیا مهم نیست که چی میدونید بلکه مهم اینکه کی رو میشناسید! نمیدونم جملش رو کجا خوندم ولی خب به اهمیت نتورک اشاره داره.
سعی کنید هر جا هستید ادمای کلیدی رو پیدا کنید و باهاشون رابطه داشته باشید منظورم از رابطه دو طرفه هستش و نه فقط براشون کار کنید! یه جوری بهشون بگید هدفتون چی هست و اگه که طرف سرش به تنش میرزه! (اینو دیگه باید خودتون تشخیص بدین! و تو تجربه میفهمید کی هستش) بگید براتون رکامندیشن انگلیسی!(فارسی دیدم نوشتن که میگم) توی لینکدین بنویسه .
اگه دوستی خارج از کشور دارین که میتونه شمارو ریفر کنه که خیلی خوبه چون شرکتها معمولا یه مبلغی هم به اون ریفر کننده میدن که واقعا جذابه ولی خب طبیعتا هر کی رو ریفر نمیکنن دیگه و شرایط دوستتون رو هم درک کنید و سریش نشید اگه جواب نداد! برید راههای دیگه
یه نکته خیلی کمک کننده میتونه تو لینکدین کمکتون کنه حتما حتما open to work باشه اکاننتون و اینکه چیزی که بنظرم منطقی میاد ،الگوریتم لینکدین افرادی رو که بدنبال کار هستن به کارفرما معرفی میکنه و رنک شمارو بالاتر میبره احتمالا( این فقط یه حدسه چون هیچکی جز خودشون از سازوکارش خبر ندارن )
و افراد با پوزیش مسئول استخدام رو توی لینکدین فالو کنید (طبیعتا شرکتهای خارجی :) ) که پستهای که میزارن اغلب مربوط به اگهی های استخدام شرکتشون هست! اینم یه مثال عینی
بقیه موارد رو توی پستهای بعدی میگم
