خوب بودن، مهربون بودن نیست!

بیا و اخلاقتو خوب کن! توی جمع باید لبخند بزنی! حال همه رو بپرسی و مثبت باشی! اگه هرچیزی بین شما پیش اومد، میتونی بعد از مهمونی بهش فکر کنی ولی هیچوقت لبخند رو از لبات برندار. مهربون باش و مهربونی کن حتی اگه واقعا از کسی خوشت نمیاد. میتونی بهشون بگی دوست داری باهاشون دوست باشی ولی هیچوقت بهشون شماره ی جدیدتو ندی. میتونی یه کاری کنی حس خوب داشته باشن ولی واقعا به حرفاشون اهمیت ندی. به خواسته ها و نیازهاشون توجه نکنی و با زبون چربت بپیچونی! بهشون بگو "دوستشون داری!" ولی در عمل کاری کنی که بهشون صدمه بزنه.

این میشه معنی آدم های خوب و نه مهربون. خوب بودن فقط کاری کردن برای حفظ ظاهره. مهربونی کردن ولی تو رو به کسی نزدیکتر میکنه. مهربون درد تو رو درد خودش میدونه و مواظبته! خوب بودن فقط در ظاهر خوب با لبخند حرف میزنه ولی پیشش احساس امنیت نخواهی کرد.

به کسی که همیشه باهات موافقه و هرکاری میکنه که به ظاهر خوب به نظر برسه و وارد بحث نمیشه که نکنه نظر واقعیش آشکار شه همیشه شک کن.