توی قرن بیست و یکم و شبکههای اجتماعی، خیلی راحته که فکر کنی محبت، شرطیه. که باید کسی رو لایک کنی تا لایکت کنه و باید زیر پستهاشون کامنت بزاری تا بالاخره فالوور بیشتر داشته باشی.
هرچقدر بیشتر و بیشتر محبوب میشی، دیگران هم ازت انتظار دارن، که روی مطالب و محتوات کار کنی تا بقیه بهت پول بدن و تحویلت بگیرن، مخصوصا برای فریلنسرها.
اما اومدم بهت بگم محبت نباید شرطی باشه. چی میشه اگه عشق رایگان بود و کسی رو برای خودش دوست داشته باشی؟ که به نیچت نچسبی و بعضی اوقات خودتو نشون بدی برای خودت تا فالوورهات باهات رابطهی عمیقتری برقرار کنن.
امشب آقای مهدار بنی هاشمی انگیزهی این پست شدن و دیدن ۲۵ اعلان که برای ویرگول من بی سابقه بود.
یادت باشه قبل از کار با ارزشی که انجام میدی، منبع ارزش خود خودتی :)
