اسم من فارسیه، ایرانی هستم و به زبان فارسی حرف میزنم؛ ولی رمانی که دارم مینویسم، داستان های کوتاهی که ازم چاپ شده، همه به زبان انگلیسی هستند. شاید ازم بپرسید چرا کار رو برای خودم سخت میکنم؟
اولین دلیل شخصیم براش بزرگ شدن با زبان انگلیسی هستش، به طور ناخودآگاه انگلیسی حرف زدن و دیدن ساعت ها یوتیوب به زبان انگلیسی دیدن و کتاب های انگلیسی خواندن، کمی من رو از زبان فارسی دور کرده.
دومین دلیل پیدا کردن جواب برای سوال های نویسندگیم توی مطالب و برنامه های انگلیسی زبانه. چون نویسندگی در خارج خیلی بیشتر محبوبه و زندست.
سومین دلیلم عقب افتادن جامعه ی ایران در این حوزست. بیشتر کلاس های نویسندگی ایرانی در سطح ابتدایی باقی میمونن و نمیشه گفت حداقل 90 درصد کتاب درباره ی خود نویسندگی در زمینه های مختلف و اختصاصی باشه. من برای یاد گرفتن اینکه چطور رمان بنویسم باید کلاسی رو شرکت میکردم که حداکثر 3 جلسش درباره ی این حوزه بود و بعد مبحث فیلم نامه نویسی و... که ربطی به هدف من نداشت.
برای همین دارم جامو به عنوان یه نویسنده ی خلاق توی جامعه ی انگلیسی و محیط انگلیسی باز میکنم؛ گروه های فیسبوک با هزاران نفر نویسنده که توی ایران پیدا نمیشه یا اگه میشه، پولیه.
نرم افزارهایی با قابلیت هایی که واقعا میخوام تا کتابمو بهتر کنم.
آدم هایی که در این حوزه تخصص دارن، ویراستار های محتوایی، گرامری و لغتی و هزاران نوع ویراستار دیگه.
درنتیجه، مجبورم رمانم رو انگلیسی بنویسم و اول انگلیسی چاپش کنم و بعد ترجمه بشه؛ لقمه رو دور دهان چرخوندن شاید بتونه شادتر و راضی ترم نگه داره! شاید آیندمم روشن تر کنه :)
