توی پروسه‌ی درست کردن ویدئو و نوشتن همزمان داستانم، به این فکر می‌کردم که چرا میگن کارآفرین ها و هرکسی که کارش مربوط به خلاقیته؛ باید مدام و پشت سر هم چیزی برای ارائه داشته باشن.
به خودم نگاه کردم. ویدئو درست کردن یا نوشتن رو دوست داشتم و از انجام دادنش لذت می‌بردم. مهم نبود لپ تاپم همراهم باشه یا نه، تشنه‌ی خلق کردن و کمک به بقیه بودم.
راسته که اگه به کاری علاقه نداشته باشی توش موفق نمیشی چون عشق و خوشحالی‌ای که از اون کار میگیری باعث میشه تا جایی که امکان داره تکرارش کنی و فقط زمان میتونه بهت ثابت کنه واقعا بهش علاقه داشتی یا نه.
توی یک هفته‌ای که ویدئو توی کانال آپاراتم نزاشتم، بازدید کانالم افت شصت درصدی داشت؛ هنوز هم منتظر لپ تاپم هستم تا از تعمیر دربیاد اما بالاخره شوق و علاقم یه راهی برای خلق دوباره پیدا کرد.
زمان خیلی چیزها رو ثابت میکنه؛ توی دوره‌ای که سرعت ارزش محسوب میشه و همه سریع نتیجه میخوان.
