گیرم که در باورتان به خاک نشسته‌ام ،
و ساقه‌های جوانم از ضربه‌های تبرهاتان زخم‌دار است ...
با ریشه چه می‌کنید ؟!..
گیرم که بر سر این باغ بنشسته در کمین پرنده‌اید
پرواز را علامت ممنوع می‌زنید
با جوجه‌های نشسته در آشیانه چه می‌کنید؟
گیرم که می‌کشید
گیرم که می‌برید
گیرم که می‌زنید
با رویش ناگزیر جوانه‌ها چه می‌کنید؟!...
« خسرو گلسرخی »
