توی راه خونه به تو فکر میکنم. که اگه بودی چه شکلی بود همه چی. الان چی میگفتی؟ حتما توی مترو داشتم بهم تکست میدادم و از روزمره های خودمون تعریف میکردیم.
سر خیابون یکم خرید میکنم. خرید خونه 2تا پسر مجرد چی میتونه باشه جز تخم مرغ و نودل و تن ماهی و نون؟ به این فکر میکردم که اگه تو بودی چی میخریدم؟ حتما رنگی تر بود پلاستیک خریدم. احتمالا پاستیل یا آب نبات چوبی دوست داشتی و مغازه داره سر خیابون دیگه حفظ بود که هروقت خرید میکنم از این هله هوله های دخترونه هم برمیدارم.
میرسم در خونه. دست میکنم توی جیبم میگردم دنبال کلید، به این فکر میکنم که چقدر زندگیِ آدمایی که میدونن اگه زنگ بزنن کسی نیست که در رو باز کنه غمگینه. اگه تو بودی احتمالا یه نوع زنگ زدن رمزی داشتیم که بین خودمون بود. اگه تو بودی احتمالا قبل از اینکه دستمو بکنم توی جیبم زنگ در رو میزدم.
میام بالا. خریدارو میذارم روی میز. میرم دستامو میشورم و میام تا هر کدوم رو بذارم سرجای خودش. به این فکر میکنم که اگه تو بودی احتمالا الان داشتی غر میزدی که چرا فلان برند رو خریدی چرا فلان چیز رو نخریدی و منم بهت نگاه میکردم میخندیدم به قیافه قشنگنت وقتی غر میزنی و تو هم حرصت میگرفت از اینکه حتی وقتی داری نق میزنی من دارم قشنگیاتو میبینم.
نون رو که میذارم توی یخچال میرم کتری رو آب میکنم و میذارم روی گاز و میفتم روی کاناپه. به این فکر میکنم که اگه تو بودی احتمالا یا سر من روی پای تو بود یا سر تو روی پای من، یا انگشتای من لای موهای بلند سیاهت بود و بهت میگفتم "به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم". یا دستای ظریف تو لای موهام بود و موهامو بهم میریختی و واسم حرف میزدی.
به تو فکر فکر میکنم . من نمیدونم کجایی، نمیدونم همو خواهیم دید یا نه، اصلا نمیدونم وجوود خارجی داری یا نه، نمیدونم اگه بودی آب نبات چوبی و پاستیل دوست داشتی یا نه،من هیچی از تو نمیدونم.
"تو" بی مخاطب ترین دوم شخص زندگیه منی.
