در زمان های قدیم وقتی که دارایی های مردم افزون می گردید و مبادلات و پرداخت هایشان زیاد می شد ، به یک فرد امین احتیاج پیدا می کردند تا این امر مهم را بر عهده بگیرد.
خودشان که نمی توانستند سر وقت به تمام این پرداخت ها برسند فلذا به یک همیار نیاز داشتند تا آنها را در امر مدیریت کردن پرداخت هایشان یاری کند.
کسی که مورد اعتماد باشد . چه بهتر که بزرگان یا مقامات او را تایید کرده باشند .
فردی که در امانت داری مثال زدنی باشد و حلال و حرام سرش بشود . از آن مهمتر صداقت داشته باشد . چیزی خلاف واقع نگوید . گزارش دقیق مبالغی را که جا به جا کرده است به سمع و نظر شما برساند .
هیچ کاری را بدون اجازه شما انجام ندهد . وقت شناس باشد . پرداخت ها را به موقع به سرانجام برساند نه اینکه همه را به تعویق بیاندازد (به قول اهل بازار طلبکار تراشی نکند).
حواس جمع و زرنگ باشد . حتی اگر شما چیزی را فراموش کردید او به یادتان بیاورد . کار درست باشد . بتواند جلوی اشتباهات احتمالی را بگیرد . نه یک صفر کمتر و نه یک صفر بیشتر شود.
شما را درمیان مردم رو سفید کند و مایه آبرو و اعتبار شما باشد . کاری کند که هم شما از او راضی باشید و هم طرف دیگر معامله از شما راضی شود. البته که طرف دیگر معامله مهمتر است . اگر فرد یا گروهی که طرف دیگر معامله هستند محترم و معتبر باشند ، بر اهمیت جلب رضایت آنان افزوده می گردد.
با استخدام کردن چنین فرد کار بلدی زمان بیشتری برای کار های مهم تر خواهید داشت. از آن مهمتر خیالتان آسوده خواهد شد . ترس و نگرانی این را ندارید که چیزی از قلم افتاده باشد یا چیزی کم و زیاد شده باشد .
اما اکنون ، در عصری که ما در آن به سر می بریم ، پیمان با پرداخت مستقیمش ما را از استخدام چنین فردی و چالش های آن بی نیاز کرده است که هیچ ، بلکه کارمان را چندین برابر آسان تر کرده است .
