در این چند روزی که دستپخت وزیر جوان قطع ارتباطات رو می‌چشیم از همه‌ی دنیا بی خبرم، ۳ روزه نمی‌دونم دوستای اینترنتیم کجان! سایتی که چند روز پیش لانچ کردم الان هنوز کار می‌کنه؟ داون شده؟ هک شده؟ از کجا سفارش بگیرم؟
چند ماه دیگه انتخابات مجلسه، یک شورای سه نفره از سران قوا همون نیم بند اعتبار مجلس رو هم لگدمال کرده و خودبخود قانون تصویب و اجرا کرده، لابد ازمون انتظار دارن مثل رعیت خوب باز بیایم رای بدیم برای انتخاب نمایندگان مجلسی که لگدمال شده، و حتی از این هم خبر ندارم که مجلس تونسته از حیثیت خودش دفاع کنه یا باز هم لیاخوف‌ها به توپ بستنش و تمام.
هیچ چیز مشخص نیست و هیچکس هم پاسخگو نیست، حتم دارم توی اون «شورای عالی امنیت به اصطلاح ملی» چند نفریشون با خودشون فکر کردن یا حتی مطرح کردن که همینجوری خوبه، بزارید کلک این اینترنت پر دردسر رو برای همیشه بکنیم، رعیت رو چه به ارتباط با همدیگه!!
هیچ جایی رو هم نداریم که از این وضعیت بهش شکایت ببریم و پناهمون بده.
خلاصه عالیجنابان!! بزرگواران!! صاحبان ما!! ای اربابان، ما حالمون بده، ما عصبانی هستیم، شما رو به «عدل مظفر» مشروطه و عدالتخانه‌ی ما رو با زبان خوش پس بدین.
می‌دونم خیلی چرت و پرت نوشتم، نوشته‌ام مثل حال این روزای خودم پریشونه، ببخشید.
