تاندونیت آشیل یک حالت التهابی در تاندون آشیل است که معمولاً ناشی از فعالیت‌های بدنی شدید و ادامه دار می‌شود، مثل دویدن یا پریدن. این تاندون، که عضله دوقلوی ساق پا را به استخوان پاشنه متصل می‌کند، در وظایف مختلف حرکتی مانند پریدن، راه رفتن، دویدن و ایستادن بر روی پاشنه پای انسان‌ها نقش دارد.
در صورت بروز تاندونیت آشیل، ممکن است درد و التهاب در ناحیه تاندون آشیل ایجاد شود. خوشبختانه، در بسیاری از موارد، این حالت قابل درمان است و نیاز به جراحی ندارد.
برای درمان تاندونیت آشیل می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد:
- استراحت و اجتناب از فعالیت‌های بدنی شدید که ممکن است تاندون را بیش از حد تحریک کند.
- استفاده از یخ بر روی ناحیه دردآور به مدت 15-20 دقیقه می‌تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند.
- جلسات فیزیوتراپی به منظور تقویت عضلات پا و کمر، افزایش انعطاف پذیری و بهبود حالت حرکتی می‌تواند موثر باشد.
- انتخاب کفش‌های مناسب با پشتیبانی مناسب برای کاهش فشار بر روی تاندون آشیل.
- مصرف ضدالتهاب‌ها و داروهای مسکن می‌تواند در کنترل درد و التهاب کمک کند.
اگر درمان‌های مذکور بهبود ندهند یا وضعیت بهبود یافته به مراتب کمتر از انتظار باشد، مشاوره با پزشک برای ارزیابی دقیقتر و در صورت لزوم راهنمایی برای روش‌های درمانی پیشرفته‌تر مفید خواهد بود.
تاندون آشیل یک بافت فیبری قوی است که عضلات پشت ساق پا را به استخوان پاشنه متصل می‌کند. اگر تاندون آشیل بیش از حد کشش داده شود، ممکن است به طور کامل یا بخشی از آن پاره شود.
وقتی تاندون آشیل پاره می‌شود، ممکن است صدایی شبیه به پاپ بشنوید و در اثر این حادثه، درد شدید در پشت مچ پا و پایین ساق پا ایجاد شود. این درد معمولاً تأثیر قابل توجهی بر توانایی راه رفتن صحیح شما خواهد داشت. در بسیاری از موارد، جهت ترمیم پارگی تاندون آشیل، جراحی لازم است. با این حال، برای بسیاری از افراد، روش‌های درمان غیر جراحی نیز می‌توانند به همان اندازه مؤثر باشند.
در صورت پاره شدن تاندون آشیل، پزشک ممکن است راه‌های درمانی چون فیزیوتراپی، استفاده از کفش‌های ارتوپدیک، استفاده از انواع دستگاه‌ها و روش‌های فیزیک درمانی را توصیه کند تا به تسریع فرایند بهبودی کمک شود. همچنین، ممکن است داروها و روش‌های تسکین‌دهنده درد مورد استفاده قرار گیرند.
قابل توجه می‌باشد که برای خرید زانوبند طبی، می‌توانید به سایت سیب 115 نیز مراجعه کنید.
دو علت بسیار شایع برای درد در تاندون آشیل پا، التهاب یا تاندونیت آشیل و تاندونوز آشیل یا ضخیم شدن تاندون آشیل هستند. هر دو این بیماری‌ها به نظر یکسان ممکن است به نظر رسند، اما دارای علائم مخصوصی هستند و یکی از آنها معمولاً مزمن‌تر از دیگری است.
پارگی تاندون آشیل، علت کمتر رایج درد در این منطقه است و زمانی رخ می‌دهد که بافت‌های تاندون پاره و جدا می‌شوند. این وضعیت معمولاً نیاز به مراقبت و درمان خاصی دارد تا بازسازی و بهبودی ایجاد شود. درمان‌های مختلفی برای این مشکلات وجود دارد، از جمله فیزیوتراپی، استفاده از دستگاه‌های فیزیک درمانی، و در موارد شدیدتر، ممکن است به جراحی نیز نیاز باشد. بر اساس این توضیحات، می‌توانید به پزشک خود مراجعه کنید تا بهترین راهکار برای درمان و کنترل درد در تاندون آشیل شما را مشخص کنید.
برای نوبت گیری دکتر ارتوپد می‌توانید به سایت پزیرش 24 نیز مراجعه نمایید.
این نوع تاندونیت آشیل بخش پایینی از تاندون را تحت تأثیر قرار می‌دهد، دقیقاً در نقطه‌ای که تاندون به استخوان پاشنه پا متصل می‌شود.
در این نوع تاندونیت آشیل، علاوه بر بخش پایینی، فیبرهای موجود در بخش میانی تاندون پا نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرند. این موضوع بیشتر برای افراد جوان‌تر اتفاق می‌افتد که فعالیت و تحرک بدنی بیشتری دارند.
استفاده از درمان‌های خانگی ساده می‌تواند به مشکل تاندونیت آشیل کمک کند. با این حال، اگر این روش‌های خانگی و نسبتاً ساده نتیجه ندهند، حتماً باید به پزشک متخصص مراجعه کرده و تشخیص و درمان متناسب را دریافت کنید.
در صورت شدت مشکل تاندونیت آشیل، احتمال پاره شدن آن وجود دارد. در این صورت، ممکن است نیاز به عمل جراحی و مصرف داروهای خاص باشد تا درد کاهش یابد و مشکل برطرف شود.
ورزش و نرمش افراطی، به ویژه در ورزشکاران، می‌تواند منجر به بروز تاندونیت آشیل شود. با این حال، فاکتورهایی نیز در این زمینه وجود دارند که ارتباطی به نرمش و فعالیت بدنی ندارند. برخی از این عوامل شامل آرتریت روماتوئید و سایر اشکال بیماری‌های روماتیسمی هستند که ممکن است از عوامل بروز تاندونیت آشیل پا شوند.
بیشتر بخوانید : درد دست نشانه چیست
هر فعالیت بدنی تکراری و طولانی که تاندون آشیل شما را تحت فشار قرار دهد، می‌تواند عامل بروز تاندونیت در این ناحیه باشد. به عنوان مثال:
1. **شروع ورزش بدون گرم کردن و نرمش‌های اولیه**
2. **فشار آوردن به عضله ساق پا در حین ورزش‌های تکرار شدنی و فعالیت‌های فیزیکی**
3. **انجام ورزش‌هایی نظیر تنیس که نیاز به ایست های ناگهانی و تغییر مسیر دارند**
4. **افزایش ناگهانی فعالیت بدنی بدون این که به بدن فرصت دهیم خود را با شرایط جدید و فعالیت بیشتر انطباق دهد**
5. **پوشیدن کفش‌های قدیمی و یا نامناسب**
6. **پوشیدن روزانه کفش‌های پاشنه بلند و یا برای مدت زمان طولانی**
7. **با بالا رفتن سن نیز تاندون آشیل ضعیف‌تر می‌شود و احتمال بروز مشکل تاندونیت آشیل بیشتر خواهد شد.**
روش RICE (Rest، Ice، Compression، Elevation) یک رویکرد موثر برای درمان مشکلات تاندونیت آشیل است. این روش به شکل زیر عمل می‌کند:
برای یک تا دو روز فشار یا وزن اضافه نگذارید تا تاندون پا بهبود یابد. استفاده از عصا به شما کمک می‌کند تا در مسافت‌های طولانی با استراحت تاندون پا همراه باشید.
یخ را در یک کیسه قرار دهید و آن را در یک پارچه بسته بندی کنید، سپس این بسته را بر روی پوست ناحیه مربوطه از پا قرار دهید. این کار را به مدت 15 الی 20 دقیقه انجام دهید و سپس به تاندون اجازه دهید که دوباره گرم شود.
از یک بانداژ یا نوارهای ورزشی خاص استفاده کنید و آن را دور تاندون پا در ناحیه مصدوم ببندید. این کار به کاهش ورم تاندون کمک می‌کند.
پاهای خود را بلند کنید و از سطح قفسه سینه‌تان بالاتر ببرید. این کار باعث می‌شود خون به سمت قلب سریع‌تر جریان پیدا کند و ورم پا کاهش یابد. برای انجام این کار می‌توانید پای خود را بر روی یک بالشت یا سطح مرتفع قرار دهید.
این روش‌ها به ویژه در موارد حاد موثر است، اما در صورت عدم بهبود یا شدت درد، بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کنید.
در صورتی که درمان‌های غیرجراحی برای تاندونیت آشیل موثر نباشند، احتمال انجام جراحی برای درمان تاندون آشیل شما وجود دارد. در صورت نقصان شدید و عدم بهبود، ریسک پارگی تاندون آشیل افزایش می‌یابد و این موضوع ممکن است منجر به درد شدید در ناحیه پاشنه شود.
پزشک شما ممکن است بر اساس شدت پارگی تاندون آشیل و نیاز به جراحی، گزینه‌های مختلفی را برای عمل جراحی به شما معرفی کند. این گزینه‌ها شامل مکان ابتلا، شرایط بالینی بیمار، و میزان پارگی تاندون (در صورت وجود) می‌شوند. پزشکان معمولاً شما را به یک جراح ارتوپد معرفی می‌کنند تا بهترین گزینه جراحی بر اساس شرایط شما مشخص شود.
کسانی که با مشکل تاندونیت آشیل دست و پنجه نرم می‌کنند، ممکن است علائم و نشانه‌های خاصی را تجربه کنند. این علائم شامل موارد زیر می‌شوند:
- حس نامناسب و عدم راحتی و ورم در ناحیه پشت پاشنه پا
- سفت شدن عضله ساق پا
- محدودیت در حرکت پا در زمان کشش
- افزایش گرما در پوست ناحیه پاشنه پا
علامت اصلی تاندونیت آشیل، درد و ورم در ناحیه پشتی پا در زمان راه رفتن یا دویدن است. سایر علائم شامل سفت شدن عضله ساق پا و محدودیت در دامنه حرکت پا در زمان کشش آن می‌شوند. در مواردی که تاندونیت در ناحیه ای غیر از محل اتصال رخ دهد، تورم در خود تاندون مشاهده می‌شود و به شکل یک برجستگی دوکی در قسمت انتهایی پشت ساق قابل لمس و رؤیت خواهد بود.
برای تشخیص وجود مشکل تاندونیت در ناحیه تاندون آشیل، پزشک متخصص از شما سوالاتی درباره درد و ورم در ناحیه ساق پا و پاشنه می‌پرسد. همچنین، پزشک ممکن است از شما بخواهد بر روی پاشنه پا بایستید تا بتواند محدوده حرکت و انعطاف پذیری پا در ناحیه مورد نظر را بررسی کند.
پزشک ممکن است نواحی مورد نظر را لمس کرده و فشار متناسب را اعمال کند تا ناحیه اصلی مرتبط با درد و ورم، که درد آن شدیدتر از سایر بخش‌ها است، شناسایی شود.
بررسی‌های تصویربرداری نیز می‌توانند به تشخیص مشکل تاندونیت آشیل کمک کنند. این بررسی‌ها شامل:
- رادیوگرافی ساده: تصاویری از ناحیه پا و استخوان‌های آن تولید می‌شود، که در صورت وجود خار استخوانی یا برجستگی استخوانی غیرطبیعی در پاشنه، اطلاعات مفیدی ارائه می‌دهد.
- اسکن‌های MRI (ام آر آی): این تصاویر می‌توانند به شناسایی پارگی ناکامل تاندون آشیل و التهاب در بافت‌های مجاور آن کمک کنند.
- سونوگرافی (التراسوند): این بررسی میزان حرکت تاندون، آسیب‌های مرتبط با آن و وجود التهاب و ضخیم شدن تاندون را نمایان می‌کند.
در هر صورت، پزشک متخصص ممکن است دستور انجام یکی یا ترکیبی از این بررسی‌ها را صادر کند.
درمان تاندونیت آشیل
درمان تاندونیت آشیل می‌تواند به انواع مختلفی از روش‌های خانگی گرفته تا درمان‌های تخصصی شامل تزریقات و جراحی متنوع باشد. این درمان‌ها شامل:
- کاهش فعالیت‌های بدنی و استراحت از فعالیت‌های زیاد برای ایجاد شرایط بهبود بیشتر.
- مصرف داروهایی نظیر ناپروکسن یا ایبوپروفن برای کاهش التهاب و درد.
- ممکن است پزشک ترکیبی از داروها و تزریقات موضعی را به شما تجویز کند.
- جلسات فیزیوتراپی برای تقویت عضلات، بهبود انعطاف‌پذیری، و بهینه‌سازی حرکت‌های پا.
- تزریق موضعی کورتیزون به ناحیه تاندون آشیل برای کاهش التهاب و درد.
- استفاده از پلاسمای خود برای تسریع فرآیند بهبودی تاندون آشیل.
- استفاده از امواج صوت با انرژی بالا برای تحریک فرآیند بهبودی.
- در موارد شدیدتر، جراحی ممکن است ضروری باشد، به‌ویژه در صورت عدم پاسخ به درمان‌های دیگر یا وجود پارگی تاندون.
پیشنهاد می‌شود همواره با پزشک خود در مورد انتخاب بهترین گزینه درمانی برای شرایط خود مشاوره کنید.
