شب گذشته به رسم عادت هر روز جمع‌بندی از مطالعات تخصصی‌ام را در Notion سر و سامان میدادم و بعد شروع کردم به ویراستاری مطلب تخصصی که دو هفته‌ای داشتم روی آن کار میکردم و نیت داشتم امروز آن را منتشر کنم.
برای بررسی بخشی از مطلب آدرس سایت منبعی را در مرورگر زدم و شاید غریب به ۱۰ دقیقه منتظر شدم که صفحه باز شود اما نشد، در حالی که داشتم مجددا تلاش میکردم، و به یاد وقت‌های تلف شده ام در این مدت برای یافتن راه حل عبور از فیلتر، کم بودن سرعت اینترنت، برای پایه‌ای ترین کارم یعنی پژوهش افتادم و به این فکر افتادم مگر انتشار این مطلب بدرد حال و روز این مملکت می خورد؟ مگر کسب‌و‌کار و سازمان و استارتاپی باقی گذاشته‌اند که بیاییم از تحول در محصولات و طراحی سرویس مطابق با استانداردها و ترندهای روز دنیا صحبت کنیم؟
این روزها هربار لینکدین را باز میکنم چیزی جز حسرت و احساس اندوه نمیکنم، از طرفی روز به روز به تعداد افراد Open to work که میشناسم اضافه می‌شود و یا آغاز به کار در کشورهای دیگر و مهاجرت نیروهای با تجربه و خبره، و از طرفی دیگر مطالب و ترندهای حوزه کاری‌ام در خارج از کشور را می‌خوانم که اصلا دیگر سازمان‌ها و کسب و کارهای ما به آن فکر نمی‌کنند چون سطح نیازها رسیده به کف هرم مازلو، از بهبود تجربه کارکنان رسیدیم به نگهداشت نیروها! و این یعنی فاجعه!
تفکر دیزاین، تفکر مبتنی بر مساله و حل و مساله است این روزها بیشتر از هر وقت دیگر به راه‌هایی برای حل بحران‌های موجود برای حداقل در کسب‌وکارهایی که در آن حضور دارم فکر میکنم.
همیشه گفته‌ام ما دیزاینرها حق نداریم ناامید شویم چون به تفکر ما دیزاینرها (بخاطر یک بازی ارتباطی بین دو نیمکره مخصوصا نیمکره راست مغزمان جریانی مداوم از تعویض تفکر راهبری با تفکر خلاق در جریان است) که در برخورد با مساله‌های گوناگون حل‌مسئله‌ای عمل می‌کند و همیشه بدنیال ارائه راه‌حل‌های نوآور برای بسیاری از مشکلات پیچیده اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، محیط زیستی و تجاری موجود هستیم.
دیزاین یکی از سرچشمه‌های اصلی تحول و دگرگونی است، اما در وضعیت حال کشور که بیشترین بودجه و توان از سوی تصمیم‌گیرندگان به کار گرفته می‌شود که مانع تراشی شود برای هر ایده و راه‌حلی برای گذر از این ایام پر چالش! تمام درهایی که می‌تواند به توسعه دانش و مهارت نیروهای کار، پژوهشگران و جوانان این مملکت کمک کند به اسم بومی کردن و محدودیت و فیلتر کردن بسته شده. آیا جایی برای تحول باقیست؟
این سوالیست که من هم جوابش را نمیدانم و نمیدانم تا کی می توانم هر روز بابت اینکه راه‌حل درستی که در ایران کار نمیکند خودم را سرزنش کنم!
سوده محمدآبادی
طراح و پژوهشگر حوزه تفکر طراحی در کسب‌و‌کار
