منبع: گاردین
مترجم: صالح کمپانی
تحقیقی که اخیرا نجام شده است نشان داد با کاهش آلودگی هوا می‌توان از ابتلای میلیون‌ها نفر به افسردگی جلوگیری کرد.
بررسی داده های جهانی نشان می دهد ، افرادی که در آلودگی هوا زندگی می کنند احتمال ابتلا به افسردگی و انجام خودکشی در آن‌ها بالاتر خواهد بود براساس تحقیقات، کاهش آلودگی هوا در سراسر جهان به میزان استاندارد اتحادیه اروپا می تواند مانع از افسردگی میلیون ها نفر شود. شواهد موجود در این پژوهش نشان می‌دهد قرار گرفتن در معرض هوای سمی باعث بروز موارد مختلف افسردگی می شود. دانشمندان معتقدند که احتمال این موضوع وجود دارد اما برای اثبات قطعی آن شواهد بیشتری مورد نیاز است.
ذرات معلق تجزیه و تحلیل شده در این مطالعه با سوزاندن سوخت های فسیلی در وسایل نقلیه ، خانه ها و واحدهای صنعتی تولید شده است. این تحقیق بیان می‌دارد که بر مبنای شواهد جدید، اقدام فوری در خصوص مقابله با آنچه سازمان بهداشت جهانی "اضطرار خاموش سلامت " می‌نامد از اولویت‌های اساسی فعالان سلامت در سراسر جهان به شمار می‌آید.
ایزوبل براتیوایت ، از دانشگاه کالج لندن (UCL) ، گفت: "ما نشان داده ایم که آلودگی هوا می تواند صدمات جبران ناپذیری را به سلامت روان افراد وارد نماید. بر این اساس توجه به رفع آلودگی هوا به ویژه در شهرهای بزرگ و مناطق صنعتی باید در دستور کار مقامات در سراسر جهان قرار گیرد.
براساس نظر این محقق پیاده‌سازی استانداردهای اتحادیه اروپا می تواند تغییرات بزرگی را به وجود آورد. ایزوبل براتیوایت گفت: " چنانچه رابطه آلودگی هوا و افسردگی را اثبات شده در نظر بگیریم، می‌توان با کاهش آلودگی، از حدود 15٪ از موارد افسردگی پیشگیری کرد. حرکت به این سو میتواند تأثیرات بسیار بزرگی را به همراه داشته باشد. در حال حاضر افسردگی یک بیماری بسیار شایع و رو به افزایش به شمار می‌آید. "براساس آمارهای سازمان جهانی بهداشت ، بیش از 264 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به افسردگی هستند.
ایزوبل براتیوایت در تشریح نحوه عملکرد آلودگی بر روی مغز گفت: "ما می دانیم که ذرات سمی معلق موجود در هوای آلوده می تواند از طریق جریان خون و تنفس به مغز برسد. آلودگی هوا به افزایش التهاب مغزی می‌انجامد. آسیب رسیدن به سلولهای عصبی و تغییر در ترشح هورمون‌ها در استرس افراد نقش دارد. این شرایط به افت وضعیت سلامت روان منجر خواهد شد."
جوزف هیز ، یکی دیگر از اعضای تیم تحقیقاتی گفت: "شواهد نشان می دهد كه آلودگی هوا به خودی خود اختلالات مربوط به سلامت روان را تشدید می کند."
این تحقیق ، که در ژورنال بهداشت محیط منتشر شده است ، از معیارهای دقیقی برای انتخاب و جمع آوری داده های تحقیق، شامل 16 کشور تا سال 2017 استفاده کرده است. از جمله این مطالعات، می‌توان به بررسی رابطه آلودگی هوا با "مرگ و میر بسیار زیاد" در افراد دارای اختلالات روانی و خطر چهار برابری افسردگی در نوجوانان شهرهای آلوده اشاره کرد. این داده‌های آماری ارتباط میان آلودگی هوا و خطر ابتلا به اختلالات روان مثل افسردگی و میل به خودکشی را آشکار می‌سازد.
در پژوهشی مرتبط در این خصوص، ارتباط میان وضعیت آلودگی هوا و کاهش چشمگیر بهره‌هوشی همچنین افزایش میزان زوال عقلی (دمانس) به اثبات رسید. تحقیق جامع دیگری که در سال 2019 انجام گرفت، نشان داد آلودگی هوا به تمام ارگان‌ها و سلولهای بدن انسان آسیب جدی وارد می‌کند.
داده های تحلیل شده در پژوهشی جدید ، افسردگی را با ذرات معلق کوچکتر از 2.5 میکرومتر (معادل 0.0025 میلیمتر) مرتبط می‌داند. افرادی که در معرض مقادیر بیش از 10 میکروگرم بر مترمکعب در سطح PM2.5 از این ذرات برای یک سال یا بیشتر قرار داشتند ، 10٪ خطر ابتلا به افسردگی در آن‌ها بیشتر گزارش شده بود. سطح PM2.5 در شهرهای مختلف جهان از 114 میکروگرم بر متر مکعب در دهلی هند ، تا 6 میکروگرم در متر مکعب در اتاوا ، کانادا متغیر برآورد شد.
در شهرهای انگلستان در سال 2017 ، میانگین سطح PM2.5 13میکروگرم بر متر مکعب بود. محققان تخمین زدند كه كاهش این میزان تا سطح استانداردهای سازمان جهانی بهداشت به میزان 10 میكروگرم بر مترمكعب می تواند حدود 2.5٪ افسردگی را در میان ساكنان این شهرها كاهش دهد.
اطلاعات موجود پیرامون ارتباط خودکشی با ذرات سمی موجود در هوا نشان می‌دهد افزایش این ذرات به میزان 10 میکرومتر (PM10) یا بیشتر خطر خودکشی را به میزان قابل توجهی را افزایش خواهد داد. محققان همچنین در بررسی تأثیر كوتاه مدت آلودگی، دریافتند كه با افزایش 10 میكروگرم در مترمكعب در طی سه روز ، خطر خودكشی 2٪ افزایش خواهد یافت.
به عقیده پژوهشگران، افزایش محدود آلودگی هم می تواند به بسیاری از افراد آسیب برساند. در حال حاضر، بیش از 90٪ از جمعیت جهانی در آلودگی هوای بالاتر از مقادیر استاندارد سازمان جهانی بهداشت زندگی می‌کنند . به عقیده براتیوایت: "این چالشی است که همه در معرض آن قرار دارند و برای افراد پر شماری نگرانی به وجود آورده است."
نتایج حاکی از همبستگی قوی بین متغیرها است. اما تحقیقاتی که بتواند این ارتباط را به طور کامل به اثبات برساند دشوار به نظر می‌آید چرا که محدودیت‌های اخلاقی اجازه نمی‌دهد عمداً مردم را در معرض آسیب قرار دهند. در این تحقیق علاوه بر آلودگی هوا بسیاری از عوامل موثر بر بهداشت روان از جمله محل زندگی ، درآمد ، آموزش ، استعمال دخانیات ، اشتغال و اضافه وزن نیز لحاظ شده است. با این حال پژوهشگران نتوانستند تأثیر بالقوه آلودگی صوتی را که اغلب در کنار آلودگی هوا رخ می دهد از هم جدا کنند. این متغیر نیز میتواند بر روی بهداشت روان تاثیر داشته باشد.
لونیوس باکولیس ، از کینگ کالج لندن در مصاحبه با گاردین گفت: "این تحقیق یک بررسی جامع است که طی یک دوره 40 ساله انجام شده است." "اگرچه مطالعات صورت گرفته از نقاط مختلف جهان - به عنوان مثال چین ، ایالات متحده و آلمان - و در مقدار نمونه ، روش تحقیق و نحوه اندازه گیری افسردگی متفاوت بودند ، اما موسسات پژوهشی گزارشات مشابهی را در خصوص ارتباط آلودگی هوا و افسردگی ارائه نمودند.
با این حال به گفته این پژوهشگر شواهد محدود و تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. به طور ویژه، تبیین تأثیر کاهش آلودگی بر سلامت روان به سیاستگذاران، میتواند منجر به انجام اقدامات سازنده‌ای در این خصوص شود.
برایت وایت گفت: "همه ما باید آنچه در توان داریم را در خصوص کاهش آلودگی هوا به کار بگیریم. این قدم‌ها میتواند حتی شامل ترجیح پیاده روی و یا دوچرخه سواری به استفاده از وسیله نقلیه شخصی شود." طبق آنچه پژوهش‌های فوق بیان داشتند پیاده روی ، دوچرخه سواری و افزایش فضای سبز نه تنها باعث کاهش آلودگی هوا بلکه به بهبود سلامت روان نیز می‌انجامد.
