حس ترس از دست دادن چیزی وقتی که پیش میاد خیلی حس مزخرفی هست.میدونی که مغزت تحت استرس این فشار روانی قرار گرفته و با عقل که می سنجی همه چی درسته مشکلی نیست ولی خب باید بخاطر این حس یک کاری کنی که بتونی بخودت بگی اره منم از قافله جا نموندم.
کتاب ها رو خوندم و چند سایت خوندم ببینم راه کارشون چقدر عملی هست ولی خب خیلی به کار من نیومده ولی خب یه چیزی در ادم وجود داره و اونم این احساس هست که وجود داره و وقتی که ممکنه فردا پاشی و یکم به خودت زمان بدی و کاری نکنی ممکن است که این حالت گذرا عبور کرده باشه
تجربه ای که بورس باعث شد خیلی ها به فنا برن همین حس عقب افتادن از بقیه بود ادم هایی که اطلاعات کمی داشتن چنان آب و تاب میدادن و بقیه هم ناخواسته وارد بازی می شدند . بعضی وقت ها نمیدونی بار عاطفی و احساسی نا امیدی های بعد از شکست ها چقدر روح و روانت رو ویران میکنه.
هنوز بعد از چند سال از اون داستان خیلی ها رو سرخورده میبینم و خیلی ها هنوز با امیدهایی که به خودشون میدن سعی میکنن ادامه بدن.نمیدونم اگه من جای اونا بودم تحمل این چنین احساس هایی رو داشتم یا نه .
به نظرتون برای غلبه به این وسوسه که از این حس برای آدم پیش میاد ، چه کار میشه کرد؟
