منتشر شده در کانال «راهبرد» در 27 آبان 96
?نخست
✍️ روحانی تغییر رویکرد داده است. این را همه، حتی افراد غیرسیاسی جامعه نیز دریافته اند. اصولگرایان نیز به طنز اعلام می کنند که اگر انتخابات دوباره ای باشد؛ به روحانی رای می دهند.
✍️ آشکار است که تفاوت روحانی بهار ۹۶ با روحانی اکنون، تفاوت زمین با آسمان است. این نوشتار در پی تحلیل چرایی آن نیست که چه شد که روحانی از نیمه تیرماه به یکباره عقب نشینی کرد؛ اما با قاطعیت می توان گفت چنین حرکتی وزن سیاسی او را به شدت کاهش داده و او را از جایگاه بالقوه یک رهبر سیاسی (در غیاب هاشمی و با رای ۲۴ میلیونی) به یک رئیس الوزای ضعیف تبدیل کرده است.
✍️ خط اعتدال از بین رفته و روحانی - اگر به سرعت به جایگاه پیش از انتخابات خود بازنگردد- نه دولت موفقی خواهد داشت و نه آینده سیاسی ای.
✍️ چنین بی لنگر نمی توان در دریای سیاست دوام آورد. چه برسد به سودای سربالا داشتن!
?دوم
✍️ اصلاح‌طلبان با حمایت بی قید و شرط از روحانی و صرف تمام توان و سرمایه اجتماعی خود برای استراتژی کوتاه مدت "درآوردن نام روحانی از صندوق" اکنون در وضعیت آچمز قرار گرفته اند.
✍️ آنان با سپردن پرچم اصلاحات به روحانی در انتخابات هم فرصت گفتمان سازی و خلق مطالبه را از خود گرفتند و هم اکنون پاسوز اشتباه های او شده اند و دیگر توان مطالبه گری را نیز از دولت ندارند.
✍️ آنان نه نقشه راهی دارند و نه گفتمان انگیزش بخشی.
✍️ اصلاح‌طلبان گویی برای انتخابات ساخته شده اند. هر چقدر در دوران رقابت خوب عمل می کنند، پس از رای گیری از هم گسیخته و سرگردانند.
✍️ نه فراکسیون امید پس از ۱۸ ماه مشخص کرده چه می خواهد و چه می تواند انجام دهد و نه شوراهای کلانشهرهایی که در اختیار اصلاح‌طلبان است، برنامه مشخصی برای ایجاد تغییر در اداره شهر ارائه داده اند.
✍️ از سوی دیگر اصلاح‌طلبان نه نسبت مشخصی با دولت برقرار کرده اند و نه موضع جدیدی پس از رد طرح آشتی ملی از سوی طرف مقابل اتخاذ کرده اند.
✍️ در مساله حصر گیر کرده اند و نه امکان عبور از آن را دارند و نه توان طرح مطالبات دیگر جامعه را.
✍️ اصلاحات همچون کشتی بی بادبانی است که علیرغم توان ایجاد طوفان برای به پیش راندن این کشتی، فراخور هر موجی از تلاطم دریا مسافرانش را از سویی به سوی دیگر کشتی می برد که مبادا طعمه گرداب ها شوند. اما نه سرمنزل مقصودی را می نمایاند و نه نقشه ای در دست دارد.
✍️ در این میان این مسافران آرام آرام امید و اعتمادشان را به این کشتی و راهبرانش از دست می دهند.
?آخر
✍️ چنین وضعیتی به بی عملی و گاهی واکنش های کور جامعه منتهی می شود. واکنش هایی که اکنون جرقه های آن را می توان دید.
✍️ شکست اصلاح‌طلبان شکست پروژه نوسازی ایران است. ناامیدی از تغییر مسالمت آمیز می تواند برای دهه ها کشور را دچار بحران های گوناگونی کند.
✍️ اصلاح‌طلبان و روحانی باید بتوانند برنامه مشخصی را برای دموکراتیک تر کردن و کارآمدتر ساختن ساختار مدیریت کشور به طور گام به گام طرح کنند و همه نیروی خود را در راستای تحقق آن بسیج کنند تا بتوانند در آغاز قرن آینده ادعا کنند که دست کم یک گام رو به جلو برداشته اند...
