هر چی دوست داری بنویس...چقدر این جمله که ویرگول نوشته قشنگه...(توضیح: قسمت نویسنده های ویرگول قسمتی که متن رو باید وارد کنیم این جمله نوشته شده و حس مثبتی به نویسنده میده)
دل آدمو شاد می‌کنه...
مخصوصا اگه یکی مثه من دلش پر باشه و از همه جا بریده باشه و بیاد تو ویرگول حرفاشو بزنه...
شرکتی که توش کار میکنم اعلام قطع همکاری کرده...
یه حس عجیب دارم...بعد 6 سال دارم میرم مصاحبه و دختر 24 ساله که تازه فارغ التحصیل شده نیستم...توقعم متفاوت شده تو 30 سالگی نه خامم نه پخته
سر در گمم!
البته اینا فقط و فقط حرفه
دل مشغولی برای ندارم، کار پیدا میکنم...تلاش میکنم...شده کار سطح پایین تر ولی خودمو بالا میکشم ولی...
واقعیت مزخرف اینه اگر برم دیگه یه نفر خاص رو نمیبینم...اون رو دیگه نمیبینم
دردناکه
فکر کنم گرفتین چی میگم!
واژه جدید کراش که از دهه 80 ای ها یاد گرفتم...
کاش یاد میدادن از کجا میشه فهمید اونم اره یا نه؟
تو 30 سالگی آخههههه؟
با خودم میگم زن تو بزرگ شدی دیگه
ولی...
میدونین این آدم برام از چه جنسیه؟
از جنس امید! تو روزایی که فکر میکردم دیگه نمیتونم هیچ کسو دوست داشته باشم
تو روزایی که فکر میکردم بدترین حسا رو تجربه کردم، یهو قلبمو پروانه ای کرد
خودش نمیدونم چقدر عزیزه، چقدر انرژی مثبته...
ولی امروز حرف همکارم مثل پتک کوبیده شد تو سرم
گفت 3 روز دیگه بیشتر نمیای شرکت...
فقط 3 روز دیگه میشه همونجایی نفس بکشم که اونم هست
قلبم مچاله شد
دوست دارم حالا که فرصت دیدنشو از دستش میدم، تو اوج باشه
یه خداحافظی با شکوه رو تصور کردم که هزاران بار تو مغزم پلی شده...
اون با همه عزیز بودنش برام، ترجیح میدم قشنگ بمونه تو ذهنم...و میترسم از اینکه برای حتی یه لحظه طرد شم از سمتش...
و تمام...
دلم براش تنگ میشه...
