این روزها بعد از ۱۲هزار سال زندگی نیمه-مدرن تازه داریم با خودمون فکر می‌کنیم که چرا شرایط زن‌ها و مردها برابر نیست. گاهی بحث حقوق کمتر زن‌ها برای کار مساوی با مردها است و گاهی سربازی اجباری ایران برای مردها و معاف شدن زن‌ها از این مکانیزم تحقیر آمیز و وقت تلف کننده و کلی چیز دیگه.
اما وقتی بالاخره آدم‌ها از این موانع می‌گذرن و لباس‌هاشون رو در میارن انتظار می‌ره نسبتا شبیه همدیگه باشن، ولی اینطور نیست. حتی توی سکس هم اختلاف‌ها زیاده. مثلا در سال ۲۰۰۹، تحقیق ملی سلامت و رفتار سکسی (آمریکا) از نزدیک دو هزار آمریکایی بین سن ۱۸ تا ۵۹ در مورد آخرین رفتار جنسی‌شون پرسیده. جالبه که ۹۱٪ مردها گفتن توی آخرین ماجرای جنسی‌شون ارگاسم شدن در حالی که این رقم در زن‌ها فقط ۶۱٪ بوده.
اما این همه ماجرا نیست. مساله وقتی جالبتر می‌شه که به درک و برداشت آدم‌ها از ارگاسم طرف مقابلشون نگاه کنیم. توی این تحقیق ۸۵٪ مردها معتقد بودن که شریک سکسشون در سکس آخر ارگاسم شده و این رقم بسیار بالاتر از عدد ۶۱٪ی است که زن‌ها گفتن – در این تحقیق ۹۲ درصد مردها گفتن که رابطه جنسی آخرشون با یک زن بوده. نتیجه؟ ما مردهای در رابطه هتروسکشوال در بسیاری مواقع به اشتباه فکر می‌کنیم شریک جنسی‌مون ارگاسم می‌شه در حالی که یا ارگاسم نشده، یا فقط اداش رو درآورده.
سوال بعدی در این مورد بوده که سکس آخر شامل چه اعمالی بوده و نتیجه هیجان انگیز می‌شه. در ۸۱٪ مواقع، زن‌ها موقعی ارگاسم شدن که سکس شامل دریافت سکس دهانی توسط زن هم بوده. و خب در مورد مردها هم همونطور که می‌شه حدس زد، توی همه کارهایی که کردن، ارگاسم شدن.
نکته بامزه هم اینه که هم مردها و هم زن‌ها وقتی دریافت کننده انال سکس بودن، احتمال ارگاسمشون خیلی بالاتر بوده. منطقا باید ربط پیدا کنه به اینکه سکسی که توش انال سکس مورد خوشحالی هر دو طرف باشه، با حوصله، مبتنی بر رابطه طولانی و شناخت طرفین است. این نظریه ما رو این واقعیت آماری تایید می کنه که وقتی تعداد اعمالی که در سکس انجام شده بیشتر بوده، احتمال ارگاسم خانم‌ها هم بالاتر رفته. البته به این هم نگاه کنین که تنها ۲۵ مرد و ۳۱ زن توی تحقیق گفتن که دریافت کننده انال سکس بودن و در نتیجه نتایج خیلی قابل اتکا نیست.
اگر بخوام ته مطلب چند نکته بگم می‌شه این لیست:
