گفتم نمی‌تونم نترسم. نمی‌تونم خودم رو کنترل کنم. نمی‌تونم توی کارهمیشه با انرژی بمونم. نمی‌تونم همیشه تعهدم رو نگه دارم. یه وقتایی دیگه خسته می‌شم. می‌خوام همه چی رو ول کنم برم. چطوری اینو بسازم؟ من که نمی‌دونم. من که نمی‌تونم خودم رو مدیریت کنم و کنترل کنم...
نگاهم کرد، آروم لبخند زد و گفت: خب آدمی.
آدم به همین چیزاشه که آدمه.
ترسیدن، ندونستن، خسته شدن، تنبلی کردن، بی‌خیال شدن، بهانه آوردن، قضاوت کردن، ناامید شدن ... همه این چیزایی که می‌خوایم هر طور شده در مسیر موفقیت از خودمون دور کنیم و از داشتنشون احساس غم و خشم و کم ارزشی می‌کنیم ویژگی‌های آدم بودن ماست.
اینا فقط مال آدماست و ما آدمیم. ما فرشته یا گیاه یا موجود فضایی نیستیم که ازین ویژگی‌ها نداشته باشیم. اینا ویژگی‌های ماست نه عیب‌های ما. همه‌شون می‌تونن ابزارهای قدرتمندی توی دست یه آدم واقعی و خودآگاه باشه .
من توی جلسه‌های کوچینگ، به آدما کمک می‌کنم خودشون باشن، گنج خودشونو پیدا کنن و خودشونو زندگی کنن.
ازینکه آدمی ناامید نشو، خسته نشو ، از خودت توقع غیر واقعی نداشته باش، خودت رو با معیارهای غیر واقعی نسنج. (ممکنه خیلی هم سخت باشه)
من آدمم. خودم رو به اندازه خودم می‌شناسم و باور می‌کنم و از خودم توقع خواهم داشت. خودم رو فقط با خودم مقایسه می‌کنم.
من عاشق خودم می‌شم.
تو چقدر آدمی؟ چقدر عاشق خودتی؟
محسن جعفری- کوچ خودرهبری
