مشکل کرونا نیست چون این بیماری مانند هر بیماری ویروسی دیگری با رعایت اصول اولیه بهداشتی و تقویت سیستم دفاعی بدنتان قابل پیشگری و درمان است اما مشکل مسولیت پذیری جامعه ما در قبال پدیده های این چنینی است. وقتی به مردم کشور چین و اخباری که از آنجا می رسد توجه می کنیم می بینیم که با جمعیت میلیاردی چقدر مردم به سلامتی همدیگر اهمیت می دهند و به رعایت اصول بهداشتی می پردازند.
آن ها از رفت و آمدهای بیخودی خودداری می کنند و در صورت ضرورت حضور، با ماسک و دستکش و پوشش ویژه بیرون می روند. یک نوع اتحاد، مسولیت پذیری و همدلی خاصی سوای سیستم منظم و آماده کشور چین برای رویارویی با موارد این چنینی ، در بین مردم آن ها وجود دارد .
اما در اینجا انگار نه انگار که بیماری مسری در سطح کشور وجود دارد و بدون هیچ ماسک و دستکشی این طرف و آن طرف می روند و کسانی را که ماسک زده اند را مسخره می کنند. . مدارس که تعطیل می شود به سفر می روند و برای خرید های غیر ضروری مغازه ها را شلوغ می کنند.
کاری به مسئولین بی کفایت مملکتم ندارم که گمان می کنند در اخبار بگویند ما هم کرونا گرفته ایم، و یا این که از شنبه اوضاع عادی می شود، مشکل حل می شود(شما میزان تلاش مسئولین را با کشورهای دیگر مقایسه کنید)، اما ما بیشتر از این مسئولین ، مسئول هستیم و بدون استرس و ترس به جای این که فقط اخبار را دنبال کنیم و خودمان را ببازیم، این مسئله را جدی بگیریم و حالا که مصلحت بی منطق مملکت داران حکم می کند جایی تعطیل نشود و قرنطینه ای صورت نگیرد ، خودمان به جنگ این مهمان ناخوانده سرزمینمان بریم و بدون هیچگونه خجالت ماسک بزنیم و دستکش دستمان کنیم و تا می توانیم در خانه بمانیم، فیلم ببینیم، کتاب بخوانیم، با خانواده خود بیشتر وقت بگذاریم و از کسانی که مدت ها به خاطر مشغله بی خبر بوده ایم، از طریق تلفن خبر بگیریم.
در صورتی که کارمند هستید اگر برایتان امکان پذیر هست با رئیستان صحبت کنید و دورکاری انجام بدهید و از رفتن به محل کار خودداری کنید. همه ما از مشغله های دنیای مدرن امروزی می نالیم، این در خانه ماندن را فرصتی ببینید و کارهای نکرده در قبال خود و خانواده تان را انجام بدهید. کرونا خطرناک نیست، آنچه که برای یک جامعه خطرناک است بی مسئولیتی مردم آن جامعه در قبال همدیگر است.
جهانگیر روشن
