گفتنی بسیار است و اما حوصله کم...
در اثر کم خوابی، سردرد شدهام.. قرص دو رنگ خوردم و البته چشمانم قرمز شده است...
کمی با بی حوصلگی آمدهام بنویسم... الان انرژی و ذوق و دقت لازم برای نوشتن مفاهیم عمیق را ندارم، تنها و تنها به همین نوشته اکتفا میکنم...
خداوند متعال، بحق خودش و بحق همهی صلحای تاربخ،از صفت عزیز و مقتدر بودنش به من عنایت کند، آنقدر که مرا تاب و توان است...
پروردگارا! ای قدرتمندتربن، ای خالق من! ای که حیات و ممات من در ید توست، بحق محمد و آل محمد نظر لطفت را بر من دوچندان کن...
پروردگارا! مرا مایهی عبرت دیگران قرار مده!
کریما! رحیما! غفورا!
من به تو حسن ظن دارم... مرا ناامید نکن یا ترجمه الراحمین