بسیاری از ما نا آگاهانه سرشار از خشم و کینه و نفرت از دیگران هستیم به سبب ظلم و جوری که دیگران در حق ما روا داشته اند.
و واقعیت موضوع هم آن بوده است که هرچند ما هم بی تقصیر نبوده ایم اما سزاوار این ظلم و ستم هم نبوده ایم.
هر چند درد و رنج ظلم و ستمی که به ما می شود قابل جبران نیست و ما را دچار خسارت می کند
اما تنها راه رها شدن از این خشم انباشته آن است که در نهایت به این قانون برسیم که از گناه یک نفر بگذریم آن زمان که ما هم مقصر بوده ایم.
