دیفن هیدرامین و دوکسیلامین سوکسینات از جمله قرص‌های خواب آور سریع بدون نسخه هستند.
دیفن هیدرامین (Diphenhydramine): دیفن هیدرامین یک آنتی هیستامین آرامبخش است که می‌تواند باعث به خواب رفتن افراد شود. عوارض جانبی این دارو شامل خواب آلودگی در طول روز، خشکی دهان، یبوست، تاری دید و احتباس ادرار است.
دوکسیلامین سوکسینات (Doxylamine succinate): دوکسیلامین هم یک آنتی هیستامین است و عوارض آن، دقیقا مشابه با دیفن هیدرامین است.
ملاتونین (Melatonin): ملاتونین هورمونی است که به کنترل چرخه خواب و بیداری افراد کمک می‌کند. برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که مکمل‌های ملاتونین، می‌توانند به فرد کمک کنند که زودتر به خواب برود. عوارض جانبی این مکمل‌ها شامل سردرد و خواب آلودگی در طول روز است.
این قرص حاوی مقدار کافی هورمون خواب است که مصرف آن باعث می‌شود مغز دوباره فعالیت طبیعی خود را از سر بگیرد و الگوی خواب شما به حالت عادی خود بازگردد.
برای استفاده از قرص ملاتونین ۳ میلی‌گرم سیمرغ می‌توانید شبی یک عدد یک ساعت قبل از خواب و یا هنگام خواب میل کنید. برای مصرف بیشتر از ۲ ماه لازم است با پزشک مشورت کنید.
دوز دارویی که برای قرص ملاتونین ۵ میلی‌گرم جالینوس تجویز می‌شود، بسته به درجه اختلال خواب متفاوت است ولی مقدار مصرف معمول این قرص شبی ۱ عدد، یک یا دو ساعت قبل از خواب و بعد از وعده غذایی است.
مصرف قرص ملاتونین برای افراد زیر ۱۸ سال، خانم‌های باردار و شیرده مجاز نمی‌باشد و استفاده این قرص بیشتر از ۳ ماه توصیه نمی‌شود.
برای این دو قرص ملاتونین عارضه جانبی خاصی گزارش نشده است اما دقت داشته باشید که این مکمل‌ها می‌توانند منجر به خواب آلودگی در طول روز شوند.
زولپیدم : زولپیدم برای درمان مشکل خواب (بی خوابی) در بزرگسالان استفاده می شود. اگر در به خواب رفتن مشکل دارید، این قرص به شما کمک می کند سریع تر به خواب بروید، بنابراین می توانید یک خواب شبانه بهتر تجربه کنید. زولپیدم متعلق به یک دسته دارویی است که به نام آرامبخش-خواب آور مشهور هستند. این قرص در مغز تان کاری می کند که اثرات آرامش بخش تولید شود.
مصرف این دارو معمولا به دوره های کوتاه مدت 1 تا 2 هفته ای یا حتی کمتر محدود می شود.
قبل از مصرف این دارو، همه سوابق پزشکی تان را به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید؛ به ویژه: بیماری کلیوی، بیماری های کبدی، مشکلات خلقی / روانی (مانند افسردگی، افکار خودکشی)، سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال مصرف مواد (مانند مصرف بیش از حد مواد و یا اعتیاد به مواد مخدر یا الکل)، سابقه شخصی یا خانوادگی راه رفتن در خواب، مشکلات ریه / تنفس (مانند بیماری مزمن انسداد ریوی COPD، آپنه خواب)، یک بیماری عضلانی خاص (میاستنی گراویس).
کلونازپام: قرص های خواب آور زیادی وجود دارد که می توانند مشکل بی خوابی تان را درمان کنند اما آپنه درمان نشده را تشدید می کنند. برخی از نمونه های قرص خواب می توان به کلونوپین (کلونازپام) اشاره کرد. این دارو آرام بخش است و منجر به تحریک برای به خواب رفتن می شوند. این دسته داروهای آرام بخش می توانند آپنه خواب درمان نشده را بدتر کنند و در مواردی حتی خطرناک هستند.
