دکتر جمال صوفیه
تصور کنید اگر در سطح فردی، افراد رابطه شان را با دوستان ، اعضای خانواده، فامیل و همکاران و در سطح سازمانی اگر شرکت ها و سازمان ها نگاه شان به مشتریان، کارکنان، مدیران، شَرکا و شرکت های همکار با افق زمانی بلند و حتی مادام العمر بود، آیا میزان تعهد، کیفیت خدمت، احساس مسئولیت، صداقت، قابل اتکا بودن و اعتماد به مراتب بیشتر نبود؟
اگر شرکتی چنان رفتار کند که انگار قصد دارد رابطه ای طولانی مدت و مادام العمر با مشتریان و شرکا برقرار کند، آیا برایش آسان و معقول و مفید خواهد بود که خدمت یا محصول کم کیفیت و نامطلوبی ارایه دهد؟ برای حرفه های مختلف مثل پزشکان، وکلا، مدرسان، معلمان، مدیران، کارمندان، مشاوران، روانپزشکان و ... چگونه خواهد بود؟ آیا با نگاهی فرصت طلبانه و یکبار مصرف و کوتاه مدت با طرف مقابل برخورد می کنند یا به نوعی سرمایه گذاری مادام العمر انجام خواهند داد.
در سطح کلان تر، اگر سیاستگذارن کلان یک کشور در همه جای دنیا به جایِ نگاه و افق زمانی کوتاه، مثلا یک بازه زمانی چهار ساله، یک نگاه طولانی داشته باشند آیا کیفیت تصمیمات و اقدامات به مراتب بهتر نبود؟
