خیلی وقتا آدمایی رو می‌بینم و می‌شنوم که از تنها بودن و پارتنر نداشتن می‌نالن. اینکه دلشون میخواد یه کسی باشه تو زندگیشون که دوستش داشته باشن و متقابلا دوست شون داشته باشه. اما بیشترشون فکر نمی‌کنن که تو رابطه بودن چقدر مراقبت و انرژی میخواد. وقتی تو رابطه ای دیگه فقط مال خودت نیستی. باید برای پارتنرت هم باشی. باید وقتایی که بهت نیاز داره کنارش باشی. تو سختیا، غم و شادیا. حتی اگر حال دل خودت خوب نیست باز هم باید از رابطه مراقبت کنی. کنار هم بودن فقط برای روزای خوشی نیست که همش رمانتیک و قشنگه. تو روزای درد و غمه که معلوم میشه کی واقعا کنارته و اونقدر انرژی میذاره که میتونی باهاش آروم شی و بهش تکیه کنی.
مسلمه که اگه حال دلت خوب نیس، که اگه افسرده ای، که اگه احساس ناتوانی داری، بهتره نری تو رابطه. چون در این شرایط نمیتونی طرف مقابلت رو به اندازه کافی از نظر عاطفی حمایت کنی. یا وقتایی که نیاز داره آرومش کنی.
پس این لطف رو به خودت و اون بکن. نذار در کنار تو حس بی پناهی و تنهایی کنه.
