هرچی می کشیم از توقع است
اصل رنج ما بخاطر توقع داشتن است. وقتی توقع داریم و برآورده نمیشه رنج می کشیم.
خوب اینها رو احتمالا قبلا از شنیده بودید و حرف جدیدی نبود
ولی فقط توقع ما از دیگران نیست که ما را اذیت میکند و عذاب می دهد. توقع ما از خود ما هم موجبات رنج و ناراحتی ما می شود که این فاز دو کم توقعی است. در فاز یک باید از دیگران توقعی نداشته باشیم و در فاز دو هم باید از خودمون هم کم توقع تر بشیم تا به رستگاری برسیم .
حالا اگه خیلی کم توقع از خودمون بشیم شاید هیچ رشدی هم نکنیم و عاطل و باطل بشیم.
دیگه هر انتخابی یه عوارضی داره
