بعد از مشاهده ویدیوی چالشِ #یک_روز_جای_من ، اولین صحنه ای که در ذهن من تجسم شد ، لحظه ی پریود شدن در اماکن عمومی بود . لحظه ای که بی درنگ ، غیر منتظره و ناگهانی ، در میان مردم ، در مدرسه و دانشگاه ، در خیابان ، در اتوبوس و مترو و یا حتی در رستوران و سینما ، متوجه ناگهانی کثیف شدنِ لباست می شوی.
لحظه ای خجالت آور و مملو از استرس . لحظه ای که مدام نگران نگاه ها و جملات ردیف شده در ذهن دیگران هستی . دریغ از آنکه خودت در آن لحظه ، زیر شکنجه ی درد ، دلپیچه و اضطراب ، جان می دهی .
فرقی نمی کند آن مایعِ لعنتی ، قرمز باشد یا بی رنگ و حتی زرد . تقصیر تو نیست . فیزیولوژی بدنت در آن لحظه تصمیم می گیرد واکنشی ناگهانی از خود نشان دهد .
طبیعی ست که تو به امعا و احشای بدنت دسترسی نداشته باشی .
من به عنوانِ یک زنِ بالغ که هر لحظه امکان دارد در میان جمعیت ، لحظه ای استرس آور و غیر منتظره را تجربه کنم ، به نوبه ی خود و در حد توانم ، آگاهی می دهم به خانواده ام ، به دوستانم و به هرکس که در زندگی ام قدمی دارد ، که " بی اختیاری ادرار ، تجربه ای غیر منتظره و خارج از کنترل انسان است ."
کوشا باشیم در درک این موضوع و درک انسان هایی که به این تجربه مبتلا هستند ..
