به نام خدا من بصیر رضایی هستم و قراره این کتاب رو براتون جزء به جزء با زبانی ساده و قابل فهم آموزش بدم، این مطالب برای اعضای گروه آموزشیمون (در تلگرام) ساخته شده اما خب خوشحال میشم با نشر کردن این اطلاعات به دیگر عزیزان باعث رشد و پیشرفت هم دیگه بشویم.
در ابتدا باید بگم این سری آموزشی بر اساس همین دست نویس های کوچکی هستش که من از روی کتاب آناتومی داستان استخراج کردم و همونطور که گفتم مطالب رو اندکی سبک و سنگین کردم تا قابل درک تر برای دیگر عزیزان بشود.
وقت انتقاد است! اما قبل از آن بدانید که بهترین نویسندگان از پیچیده ترین ساختار ها برای نوشتن داستان خود استفاده نمیکنند، بیشتر آن ها ساده ترین ساختار ها را برای کامل کردن شاهکار هایشان استفاده کردند.
دانستن آناتومی داستان به شما کمک میکند قالب های متفاوت داستان نویسی را بیاموزید اما به شما یک شاهکار تحویل نمیدهد؛ با این کتاب تنها اندکی با راه های نانوشته آشنا میشوید! قدم برداشتن با شماست.
اقای کتاب میگوید که ساختار داستان های امروزی "بیرونی، مکانیکی، تکه تکه و کلی" میباشند! نویسنده ها یا کارگردان ها دو فیلم یا داستان را میخوانند، از دل آنها دو ایده به دست می آورند و سپس آنها را به یک دیگر وصل میکنند تا در نهایت داستان یا فیلمی جدید خلق شود. نویسنده یا کارگردان با غرور به اثر خود نگاه میکند و تصور میکند که این یک خلاقیت شاهکار است در حالی که فقط یک تکرار است :
فیلم/داستان های مورد علاقه شما از شخصیت های بد قوی برخوردار نبودند؟ حتی گاهی وقت ها به شخصیت های بد بیشتر از شخصیت اصلی توجه شده است. تا به حال فیلم/داستان شاهکاری را ندیدین که یک شخصیت فرعی بسیار جذاب تر از شخصیت اصلی باشد؟
حال از همه چیز میگذریم و به بخش مضنون (یا محیط) خود را میرسانیم! اقای کتاب گفته است که نویسندگان از ترس این که به فرستادن اطلاعات (اسپویل) متهم شود این بخش را به طور کلی کنار گذاشته است! نویسندگان امروزی دنیا داستان را تنها در دیالوگ های که بین کارکتر ها گفته میشود بیان میکنند و اگر خیلی شجاع باشند در انتهای داستان از زبان خودشان اندکی در مورد اتفاقات محیط میگویند.
نویسندگان (از دید اقای کتاب) محیط هایی را برای داستان خود انتخاب میکنند که برای طبیعت داستان و فهم مخاطبین هیچ چالشی ندارد! همه داستان ها در شهری بزرگ اتفاق می افتد، جرعت داشته باشید و از نماد هایی که ما خوانندگان از آن ها تصوراتی داریم استفاده کنید ( این جمله اقای کتاب اندکی نیاز به باز شدن دارد که من اکنون آن را توضیح میدهم )
دریای طوفانی
آسمان سیاه
شهر بزرگ
بندری قدیمی
سگ پیر
با گفتن این کلمات تقریبا تصورات یکسانی برای تمام خواننده ها به وجود می آید، هنر یک نویسنده استفاده از این کلمات برای ساخت یک محیط جدیدتر و زیبا تر است.
حال به بخشی خاص به نام پیرینگ (رویدادها) میرسیم، داستان های امروزی ساختار به شدت تکه تکه و غیر قابل اتصال با دیگر بخش های داستان را دارند و عموما بر پایه یک سیم به نام " بعدش چه میشود " کل داستان خودشان را به دیگری متصل کرده اند. کتاب به بخش های زیادی تقسیم شده است و حالت اپیزودیک به خود گرفته است ( هر رویداد جدا از رویداد دیگری است ). نویسنده با خود کلنجار میرود که چرا نمیتواند یک پایان قوی و محکم ایجاد کند تا خواننده را تکان دهد! جواب این سوال ساده است، تصور کنید آهنگی مدام قطع و یا هر چند ثانیه کاملا تغییر کند؛ شنوندگان نمیتوانند با همچین آهنگی ارتباط بگیرند زیرا آهنگ تکه تکه میباشد.
اقای کتاب گفته است اگر همه نویسندگان از ساختار بیرونی، مکانیکی، تکه تکه و کلی استفاده میکنند فرایندی که ما از آن برای خلق شاهکار ها استفاده میکنیم درونی، ارگانیک، درهم تنیده و دست اول است. این رویکرد تنها رویکرد مفید و کارآمد برای خلق یک اثر شاهکار میباشد.
نکته مهمی که در این کتاب وجود دارد این است که این کتاب (آناتومی داستان) در کنار آموزش اصول داستان نویسی به شما می آموزد که چگونه داستان خود را از درون به بیرون بسازید؛ این جمله دو معنا دارد یکی آن که :
داستانی که بر اساس قلب و دانه ای منحصر به فرد رشد کرده است نه تنها به وسیله وصله کردن دو یا چند ایده به یک دیگر؛ شما باید بیاموزید در هر بخش این ایده اصیل را پرورش دهید و در حالی که داستان خود را مینویسید ساختار یک پارچه با بخش های مختلف آن ایجاد کنید.
لطفا از مطالب و نت برداری من استفاده کنید و نظرتون رو با من به اشتراک بگذارید، سوالی بود بهم بگید و اگر مایل بودین به گروه رایگان ما بپیوندین در همین جا ایدیتون رو قرار بدین؛ ممنونم که تا اینجا همراه من بودین سعی کنید از این مطالب استفاده کنید و در موردشون داخل گروه صحبت کنید، تا آموزش دیگر کتاب آناتومی داستان بدرود ❤️
