ویرگول
ورودثبت نام
گرافیست سابق
گرافیست سابق
خواندن ۴ دقیقه·۴ سال پیش

از مجازی مگریز، به مجازی بگریز!

من هم مثل خیلی‌ها هر روز که از خواب بیدار می‌شدم بعد از شستن دست و صورت و صبحانه خوردن پی کار و زندگی‌ام می‌رفتم. تعداد زیادی از کارها با بیرون رفتن و ملاقات رو در رو انجام می‌شد تا این بیماری جهانی که حتی گوش‌هایم از شنیدن اسمش خسته شده به ما رسید. بله، همان‌طور که مستحضرید (حداقل برای تنوع بصری می‌نویسم) "کووید-۱۹". درست است که این بیماری مشکلات زیادی فراهم کرده ولی همه در این مورد که تاثیر اتفاقات بر حوزه‌ها و موضوعات مختلف متفاوت است، متفق القولیم.



خوشا به‌حال کسب و کارهای مجازی که در شرایط فعلی با رو آوردن بیشتر مردم به خریدهای اینترنتی بازارشان به‌بود چشم‌گیری پیدا کرده و حتی تعداد زیادی شغل و سرویس مجازی جدید ایجاد شده. فروشنده یا خریدار، اگر قابلیت‌های فضای مجازی را بشناسید گوشی‌های موبایل دیگر برای شما یک وسیله عادی محسوب نمی‌شوند. من هم به‌عنوان یه طراح، تولید کننده و نهایتا فروشنده به جای خارج شدن از خانه اکثر کارهایم را آنلاین انجام می‌دهم. یکی از مهم‌ترین کارهای روزانه‌ام چک کردن صفحه مجازی فروشگاهم و انجام کارهای مرتبط به طراحی و تولید است و در کنار این‌ها سر زدن به رسانه‌های عمومی، گوش دادن به موسیقی، وب‌گردی و غیره. با این‌که گجت‌های مختلفی دارم ولی برای یکی مثل من که از دوچرخه برای انجام کارها و مهم‌تر از آن خارج شدن از شهر و پرسه‌زنی استفاده می‌کند هَندزفری بلوتوث یکی از مهم‌ترین گجت‌هاست. به این ترتیب علاوه بر جنبه بهداشتی مختص این روزها، در تمام مدت و هر شرایطی موسیقی مورد علاقه‌م را گوش می‌کنم و تماس‌ها را از دست نمی‌دهم. همین‌طور مسیریابی یکی از کاربردی‌ترین قابلیت‌های گوشی‌های همراه است و گرچه جای اَپ‌های وطنیِ مخصوص مسیریابی دوچرخه خالی‌ست اما اَپ‌های با قابلیت‌های متفاوت زیادی وجود دارد که برای رفتن به آدرس‌های جدید یا وقت‌هایی که خودم را در پرسه‌زنی‌ها گم می‌کنم دست به دامن‌شان می‌شوم. ولی این‌ها فقط دو کاربرد جانبی‌ست.

دنیای مدرن با امکانات مختلفش، فردگرایی را به چنان موضوعی تبدیل کرده که کارشناسان و منتقدان سراسر دنیا از این‌که تکنولوژی‌های همراه چه‌طور باعث تنهایی، انزوا و آسیب‌های مختلف شده‌اند بارها گفته و نوشته‌‌اند. این انتقادها و تذکرها در واقع ناشی از استفاده نادرست عمومی از فضای مجازی و وسایل ارتباطی‌ست که به عنوان فرهنگ مصرف یا الگوی مصرف می‌شناسیم. گوشی‌های همراه با همه کاربردها یک هدف کلی دارند که در واقع همان ایجاد ارتباط عمومی است، اما آن‌قدر پیشرفت کرده‌اند و کاربردهای مختلف به آن‌ها اضافه شده که دیگر به چشم نمی‌آید. اگر خاطرتان باشد در چند سال اخیر، شب‌های یلدا از دوستان و آشنایان خواستیم که گوشی‌ها را کنار بگذارند و به‌جای آن با هم معاشرت کنند و قدر روابط واقعی و کنار هم بودن را بدانند. خب، ورق برگشت و خیلی‌ها امسال یلدای متفاوتی را تجربه کردند. چون کنار هم بودن دیگر ممکن نبود عده زیادی برای تجربه لحظاتی هر چند کوتاه در کنار کسانی که دوست دارند بسیار بیش‌تر از قبل به پیام‌رسان‌های مختلف وابسته شدند و یک شب یلدای مجازی ساختند.

با تغییر شکل جوامع و سبک زندگی، ارتباطات موضوعی است که بدون آن دیگر دنیا برای‌مان قابل تصور نیست و به‌نظر می‌رسد همیشه به آن نیاز داریم؛ اما نه فقط برای پول درآوردن بلکه برای هم‌صحبتی، شنیده شدن و گاهی فرار از تنهایی. مهمترین تجربه من هم به همین موضوع ساده مربوط می‌شود، به این ترتیب که توانستم از طریق ساعت‌ها مکالمه تایپی، صوتی و تصویری با دوستانِ واقعی یا مجازی -گرچه در فضای مجازی- از یک موقعیت سخت عاطفی عبور کنم و در موارد زیادی با دیگران هم‌دردی و حتی به آن‌ها کمک کنم. موضوع جایی اهمیتش را نشان می‌دهد که طرف مقابل در سخت‌ترین شرایط زندگی قرار داشته باشد. مثل زمان مکالمه با افرادی که از فشارهای مختلف زندگی در اوج ناامیدی بودند یا بدتر از آن در مرز خودکشی قرار داشتند. من معتقدم برای کسی نباید تصمیم گرفت. برای همین سعی می‌کنم با دلایل احساسی، منطقی یا سرکوفت زدن سعی در عوض کردن تصمیم کسی نکنم. اما اگر می‌پرسید پس راه حل چیست، فکر می‌کنم در هر شرایطی عالی‌ترین نتیجه برقراری ارتباط با کسی در واقع در نوع یا شکل تاثیر گذاری باشد. تاثیرگذاری در جهت برقراری آرامش، تمرکز و نهایتا ایجاد بینش بهتر به موقعیت تا اجازه بدهد فرد دوباره فکر کند و گزینه‌های جدیدی را ببیند و بسنجد. این یک تاثیر شگرف است، که به لطف فناوری ارتباطی این عصر و آمیخته شدن ما با آن ممکن شده.

تمام ابزارهایی که استفاده می‌کنیم برای بهبود کیفیت زندگی ما طراحی شده‌اند پس به ناچار آمیختن هرچه بیشتر حواس پنج‌گانه ما با دنیای دیجیتال می‌تواند هدف غایی عصر ارتباطات باشد که حالا حالاها با آن کار داریم. پیش‌بینی سختی نیست اگر بگویم تکنولوژی آینده با انواع سنسورهای تشخص و تولید بو، نمایش‌گرها و پروژکتورهای سه‌بُعدی و امثالهم در کنار اصلی‌ترین بخش ماجرا یعنی هوش‌های مصنوعیِ پیش‌رفته‌تر به‌چیزی فراتر از درگیر کردن حواس پنجگانه دست پیدا می‌کنند که تجربه کاربری ما را در زمینه‌های مختلف به شدت دگرگون می‌کند و ما بدون این‌که چندان متوجه باشیم به دنیای کاملا متفاوتی از ارتباطات پا خواهیم نهاد.

#روایتگرباش



تنهاییگوشی همراهگجت هاروایتگرباشفضای مجازی
طراح گرافیک خودگردان و تولید کننده بسیاری از چیزها (اینجا محتوا) با گرایش به تجربه زیسته
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید