از اینکه هر چند وقت یک بار اینجا یک چیزی هوا کنم و بعد بروم به امان خدا تا چندین ماه بعد لذت نمی برم و حتی دوست هم ندارم . این دفعه تصمیم گرفته ام که منظم اینجا حضور داشته باشم و امیدوارم محقق شود.
الان می خواهم در مورد آتش بدون دود حرف بزنم . کل تابستان زور زدم تا تمامش کنم. متاسفانه مجموعه هفت جلدی در کتابخانه شهرمان موجود بود(هم سه جلدی اش است هم هفت جلدی) اما می ارزید.
به نظر شخصی خودم آتش بدون دود بهترین اثر نادر ابراهیمی است و جلد اولش به راستی شاهکار.
داستان هیجان انگیز و عجیبی بود و یکی از دلایل عجیب بودنش پایانش است که متاسفانه کمی هم ضد حال است.
یکی از نقاط قوت داستان شخصیت های قوی زن است هر چند معتقدم به آدم ها باید به یک چشم نگاه کرد فارق از شغل و مقام و جنسیت و دین و...
از جلد سوم داستان به طور غافل گیرکننده ای وارد مبارزات سیاسی می شود وبینهایت طولانی و کشدار که شاید باب طبع خیلی ها نباشد. وقتی شروع کردم تصورم این بود که داستان تا آخر جنگ بین قبیله های ترکمن را دنبال خواهد کرد.
در کل بینهایت لذت بردم.
پ.ن: شاید بهتر باشد هرکس جلد یا جلدهایی را بخواند باب طبعش است!
