تقریبا هر جانداری روی زمین به انرژی خورشید محتاج است.حتی از فاصله ۱۵۰ میلیون کیلومتری قدرت خورشید همچنان عظیم است. ۵ میلیارد سال از عمرش می‌گذرد. این ستاره کروی شکل بوده و عمدتا از گازهای هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است. وسعت این ستاره ۱.۴ میلیون کیلومتر است.مرکز خورشید مانند کوره‌ای هسته‌ای است با دمای ۱۵میلیون درجه سانتیگراد که چگالی‌اش ۱۶۰برابر آب می‌باشد.در حدود ۵ میلیارد سال دیگر هیدروژن یا همان سوخت خورشید تمام میشود.اخترشناسان تخمین می‌زنند که حدود ۷ تا ۸ میلیارد سال دیگر تا مرگ این ستاره عظیم باقی مانده است.
خورشید نیمی از عمرش را پشت سر گذاشته است، یعنی در حدود ۴.۶ میلیارد سال ، و طی پنج میلیارد سال آینده عمرش پایان خواهد یافت.
خورشید، ستاره‌ای که انسان همه زندگی‌اش را مدیون نور، حرارت و انرژی آن است، در مقیاس زمان نجومی به زودی خواهد مرد، اما این فرصت کوتاه در مقیاس زمینی پنج میلیارد سال طول خواهد کشید، و انسان تا پنج میلیارد سال دیگر فرصت زیادی خواهد داشت تا از این ستاره عظیم برای ادامه حیاتش بهره ببرد. مرگ این ستاره باستانی به معنی خاموشی مطلق آن نخواهد بود
ستاره‌ای مانند خورشید مسیر نابودی عجیبی را پشت‌سر می‌گذارد. نیروی گرانش با فروکش کردن گداز هسته‌ای، بر ستاره سلطه می‌یابد. مواد باقیمانده روی ستاره به سمت داخل فشرده شده و ستاره کوچکتر و کوچکتر میشود.
در این مرحله نیز ستاره هنوز کاملا نمرده‌است. در هسته ستاره نیروی گرانش لایه‌های هیدروژن و هلیوم را به متراکم‌ترین حالت خود، مرحله‌ای که گداخت هسته‌ای آغاز میشود، رسانده و این مواد برای مدت کوتاهی شعله‌ور می‌شوند. در این مرحله درخشش خورشید دو هزار و ۱۰۰ برابر بیشتر از حالت کنونی آن خواهد شد.
چگونه زمین دربرابر بادهای خورشیدی محافظت میشود؟
اتمسفر خورشید بسیار شگفت آور است.ترکیبی از ذرات پروتون والکترون است.به دلایلی که برای بشر هنوز ناشناخته است تاج خورشیدی از سطح آن داغ تر است. اینجا درجه حرارت بیشتر از یک میلیون درجه سانتی گراد میرسد. ۲۰۰برابر از سطح قابل روئیت خورشید است.
اتمسفر خورشیدهر روز درست در بالاترین لایه های این اتمسفر بخشی از پرانرژی ترین ذرات تاج خورشیدی به فضا میرسد.هر ساعت تقریبا ۷میلیون تن از ذرات تاج خورشیدی به درون فضا نشت میکند.توده عظیم و بسیار پرحرارتی از اتم های متلاشی شده تحت عنوان باد خورشیدی شناخته میشود.
باد خورشیدی یا نفس خورشید سفری را آغاز کرده که طی آن به اعماق دور دست منظومه ما رسیده است.هرچند بادخورشیدی زمانی که به کره زمین می رسد بسیار رقیق تر شده ولی چنان سریعترحرکت میکند و حدی از انرژي را در خود دارد که به سادگی می تواند جو زمین در فضا را از جا بکند.
اگر بادهای خورشیدی به زمین می رسیدند محیط را برای حیات موجودات بسیار نامطلوب میکردند. این محافظ که نمی گذارد خطری زمین را تهدید کند .این سپهر نیروی مغناطیسی است که زمین را در بر گرفته و از هسته مرکزی زمین صادر میشود.
این میدان مغناطیسی اعظیم که به مگنتوسفر معروف است بخش اعظمی از بادهای خورشیدی را به سمت فضا باز می گرداند.ولی سیاره زمین کاملا محفوظ نیست.هنگام مواجه شدن بادهای خورشیدی با میدان مغناطیسی کره زمین در طول روز این میدان فشرده تر و در طول شب گسترده تر می شود.
شفق قطبی چیست فیلم
شَفَق قُطبی (انگلیسی: Aurora) یکی از پدیده‌های جوی کرهٔ زمین است. شفق قطبی پدیدهٔ ظهور نورهای رنگین و متحرک در آسمان شب است و معمولاً در عرض‌های نزدیک به دو قطب زمین که بر اثر برخورد ذرات باردارِ بادِ خورشیدی و یونیزه شدن مولکول‌های موجود در یون‌سپهر (یونوسفر) زمین به وجود می‌آید.
زیبایی شفق، پدیده‌ای که برخی قبایل کانادایی به آن رقص ارواح می‌گویند، چشم هر ناظری را به آسمان خیره میکند.این نورهای طبیعی زیبا که در عرض‌های جغرافیایی نزدیک به قطب دیده می شوند، در سپیده‌دم قطبی قابل مشاهده هستند.
شفق‌های قطبی در نزدیکی قطب مغناطیسی شمالی ممکن است خیلی بالا باشد ولی در افق شمالی به صورت سبز برافروخته و در صورت طلوع خورشید به صورت سرخ کمرنگ دیده میشود. شفق‌های قطبی معمولاً از سپتامبر تا اکتبر و از مارس تا آوریل روی می‌دهند. برخی از قبایل کانادایی به این پدیده رقص ارواح می‌گویند.
