نفس عمیق بکش، از دورتر به زندگیت و اطرافت نگاه کن و بپذیر که تو یک موجود بدبخت هستی در کشوری که بهت زور میگه با دشمنانی که منافع زیادی در بگاو دادن تو و کشورت دارن.
۲. رنجهایت را مشاهده کن
به منشا ناراحتیهات نگاه کن و دلیل عصبانیتت رو ببین، اینترنت قطعه و تو بیشتر از همیشه تنهایی، دیگه خبری از تاییدهایی که شبکه‌های اجتماعی بهت می‌ده نیست. خبری از سرگرمی‌های اینترنتی نیست و حالا که حباب شیشه‌ای دورت شکسته با واقعیت روبه‌رو شو. تو تنهایی و تنها میمیری.
۳. انسان محکوم به آزادیست
خارج از ایرانها بهت شجاعت می‌دن، حقوق شهروندیت رو بهت یادآور می‌شن و بهت می‌گن که برای به دست آوردن حقوقت بجنگ، برو اعتراض کن، کوتاه نیا و گردن خم نکن. منتظر بهبود اوضاع نباش و برو تو خیابون. اینها دروس ایستادگی‌ای هست که فقط کسایی که از ایران 'فرار' کردن بلدش هستن.
۴. عدالت مفهومی ساختگی‌ست
در طبیعت عدالت وجود نداره، هر کسی برای سیر کردن شکمش بقیه رو تیکه و پاره می‌کنه. ما انسانها این مفهوم رو از رویاهامون ساختیم و کم کم باورش کردیم. اما هنوز وجود خارجی نداره. حداقل همیشه و همه‌جا نداره. پس اگه دارن بهت زور می‌گن ناراحت نشو، این بخشی از طبیعتمونه و اونا فقط در شرایط انجامش هستن و ما در شرایط قربانی.
۵. تو هیچ گهی نیستی
ما برای دنیا اهمیتی نداریم، منظومه‌ی شمسی چند هزار سال دیگه از بین میره و وجود ما به تخمش هم نیست. اصلن مهم نیست که توی این گوشه از کره‌ی زمین یه موجوداتی دارن چند روز بدون اینترنت زندگی می‌کنن، کسی اصلن ما رو نمی‌بینه. اینقدر برای خودت و زندگیت ارزش قاعل نشو، هر غلطی دوس داری بکن.
