10 نکته درباره رمان روانشناسی – سیاسی « عبور از دروازه خواب » :
1- حوادث این داستان بلند ، در یک سرزمین غیر واقعی به نام «شمال کره شمالی» روی می دهد. کشوری که هیچکس از وجود آن در روی نقشه جغرافیا اطلاع ندارد! « شمال کره شمالی» در حصارهای مرتفعی از بتون و سیم خاردار به انزوای خودخواسته رفته و سالهاست که کلیه مناسبات خود را با جهان خارج قطع کرده است.
2- پدر «کین اونگ تولبو» بعد از جنگ جهانی دوم زمام امور را در این کشور به دست گرفته است. او روزگاری محبوب مردم کشورش بود و اما اکنون نام او لرزه بر اندام هر شهروند کره ایی می اندازد. او یک دیکتاتور خونریز است که عرصه را بر مردم «شمال کره شمالی» تنگ کرده است!
3- «حزب کمونیستی نارنجی» تنها حزب رسمی کشور «شمال کره شمالی» است و مردم هر روز صبح می بایست ، پس از بیدار شدن با صدای شیپور صبحگاهی در ساعت پنج صبح ، با اصول این حزب تجدید پیمان وفاداری کنند. تنها موزیک رسمی این کشور « موزیک ملی شمال کره شمالی» است و کسی حق گوش کردن به هیچ نوای دیگری را ندارد.
4- این کشور تنها سه همسایه دارد . شوروی ، آمریکا و ژاپن که تجربه اشغال توسط هر سه آنها را دارد و به همین علت تصمیم گرفته چون کرم در پیله بخزد و تنها زمانی سر از پیله بیرون بیاورد که چون پروانه ایی زیبا و قدرتمند باشد. تصویر پروانه در کنار داس و چکش روی پرچم ملی به همین منظور است.
5- در «شمال کره شمالی» دهها زندان مخوف و اردوگاه کار اجباری وجود دارد .صدها هزار زندانی در این اردوگاهها که هیچ سازمان بین المللی بر آنها نظارت ندارد ، مجبور به روزانه ده ساعت کار بدون وقفه و بدون تعطیلی هستند. حوادث داستان از یکی از همین اردوگاه ها در شمال «یانگ پانگ» پایتخت این کشور شروع می شود.
6- در این کتاب از نظریات فروید درباره خواب و رویا ، آنجا که می گوید « خواب و رویا محل ارضاء تمایلات سرکوب شده در بیداری است »، استفاده شده است.
7- همچنین از اعتقادات سرخپوستان آمریکایی که برای خواب چهار دروازه تعریف می کنند اقتباس شده است. به عقیده آنان هر وقت ما در خواب ، خواب می بینیم از دروازه اول خواب عبور کردیم و چنانچه در خواب بخوابیم از دروازه دوم عبور میکنیم .
8- مردم یاد می گیرند که چگونه از « از دروزاه اول خواب » عبور کنند تا بتوانند در پشت آن دروازه ، طعم آزادی را بچشند اما پلیس خواب در دنیای خواب هم دست از آزار آنها بر نمیدارد و فشارها هر روز بیشتر می شود.
9- کسی نمیداند چرا درختان در این سرزمین بیشتر از سه متر قد نمی کشند اما مدتهاست که مردم به این موضوع عادت کرده اند !
10- مطالعه این کتاب به خوانندگانی که روحیه حساس دارند و یا کسانی که زیر هجده سال سن دارند توصیه نمی شود.
