چرا جماعتی شده ایم که دائم از شرایط کاری و حقوقی گلایه داریم. ما تلاشی نمی کنیم که خودمان تغییر رو به بهبود داشته باشیم، که اگر می داشتیم دو اتفاق ممکن بود:
۱- ایجاد تغییر در نقاط ضعف سازمان و ایجاد بهبود، البته در صورتی که سازمان احساس نیاز به این بهبود داشته باشد.
۲- و اگر نه، آنقدر توانایی های خودمان را تعالی داده باشیم که جرأت استعفا داشته باشیم.
نیروی خوب روی زمین نمی ماند، اگر خودش را به کارفرمایِ درستِ بالقوه، خوب ارائه داده باشد.
این تجربه اخیر من است. سه ما از آغاز فعالیتم در سازمانی می گذشت که بعد از بررسی بسیار به این نتیجه رسیدم که آنچه که دوست دارم را تجربه نمی کنم و فهمیده بودم که امکان تغییر شرایط هم وجود ندارد، پس استعفا دادم و امروز بعد از دو هفته، تجربه جدید و پر چالشی را در سازمان دیگر آغاز کرده ام. گلایه را از خودمان باید شروع کنیم.
