آیا شما از یادگیری آنچه باعث لغزش مردم می شود لذت می برید؟ آیا شما واقعاً به دیگران اهمیت می دهید؟ شما ممکن است کاملاً مناسب یک روانشناس بالینی باشید! روانشناسان بالینی افراد حرفه ای واجد شرایطی هستند که قادر به ارائه خدمات مستقیم به مشتریانی هستند که در زمینه های ذهنی یا رفتاری نیاز به کمک دارند و در روان سنجی (یا اندازه گیری روانشناختی) متخصص هستند.آنها آزمایش های شناختی و شخصیتی را اجرا و تفسیر می کنند ، بیماری های روانی را تشخیص می دهند ، برنامه های درمانی ایجاد می کنند و روان درمانی انجام می دهند.
روانشناسی بالینی رایج ترین تخصص روانشناسی است. یک روانشناس بالینی مستقیماً در زمینه بهداشت روان با بیماران کار می کند. آنها ممکن است با بیماران به تنهایی یا به صورت گروهی کار کنند ، بیماران را برای انواع مختلف اختلالات روانی تشخیص و معالجه کنند.
روانشناسان بالینی از نظر تخصص در روانشناسی غیر طبیعی با انواع دیگر روانشناسان تفاوت دارند. در حالی که برخی از روانشناسان بالینی انواع اختلالات و رفتارهای روانی را درمان می کنند ، برخی دیگر تصمیم می گیرند که بر روی یک اختلال خاص مانند اسکیزوفرنی تمرکز کنند.توجه به این نکته مهم است که روانشناسان بالینی معمولاً دارو تجویز نمی کنند. طبق قانون ، فقط روانپزشکان (که پزشک هستند) قادر به تجویز داروی روانپزشکی هستند .ر حالی که روانشناسان و روانپزشکان ممکن است هر دو در زمینه بهداشت روان کار کنند ، آنها نقشهای بسیار متفاوتی را ایفا می کنند. هدف یک روانشناس بالینی این است که به مشتری خود کمک کند مسائل روانشناختی ، عاطفی یا رفتاری خود را شناسایی کند و سپس با تعریف اهداف و برنامه عملی برای کمک به مشتری در دستیابی به رشد فردی ، اجتماعی ، آموزشی و شغلی ، به مشتری کمک کند.روانشناسان بالینی از جدیدترین نسخه DSM (راهنمای تشخیصی و آماری) استفاده می کنند که توسط انجمن روانشناسی آمریکا (APA) برای راهنمایی و تأیید تشخیص آنها و همچنین برنامه های درمانی آنها منتشر شده است.روانشناسان بالینی باید برنامه های درمانی خود را متناسب با هر بیمار تنظیم کنند ، زیرا افراد مختلف با مشکلات مختلفی روبرو هستند و به بهترین وجه به انواع مختلف درمان پاسخ می دهند. حتی دو نفر با همان مشکل ممکن است بسیار متفاوت به برنامه های درمانی و بهبودی واکنش نشان دهند.به منظور ایجاد روشهای معتبر و قابل اعتماد برای اندازه گیری میزان کارایی روشهای درمانی و خاص ، تحقیقات ارزیابی در روانشناسی بالینی دخیل است. بنابراین ، بخش عمده ای از شغل یک روانشناس بالینی شامل ارزیابی ها و ایجاد آزمایش های معتبر و قابل اعتماد است.ارزیابی را می توان با مصاحبه با افراد ، بررسی سوابق پزشکی و انجام مشاهدات بالینی انجام داد. آزمون می تواند در قالب آزمون های هوش و پیشرفت ، آزمون های حرفه ای یا سایر آزمون هایی که برای سنجش استعداد و سطح مهارت طراحی شده اند ، انجام شود. با استفاده از چنین رویکرد ارزیابی جامعی ، روانشناسان بالینی قادر به تصمیم گیری در مورد موثرترین و مناسب ترین درمان ها و مداخلات روانشناختی برای مشتریان خود هستند. مایکل سی. رابرتز و استیون اس. هاردی در مقاله خود ، روش تحقیق و روانشناسی بالینی اظهار داشتند: "اندازه گیری روشهای درمان ، یکپارچگی درمان ، تغییرات رفتاری ، عملکرد عملکردی ، اندازه گیری های عینی ، درک تغییر و رضایت از انواع مختلف منابع ، ارزیابی پیگیری و غیره برای ایجاد "اعتبار علمی" هر رویکرد درمانی مورد نیاز است. " وظایف و مسئولیت های یک روانشناس بالینی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
مصاحبه با مشتریان به منظور درک نیازها و نیازهای آنها
شناسایی مسائل روانشناختی ، عاطفی یا رفتاری
ارزیابی نگرش ، رفتار و توانایی های مشتری با استفاده از آزمایش روانشناسی
تشخیص اختلالات روانشناختی ، عاطفی یا رفتاری
طراحی برنامه های اصلاح رفتار پس از تشخیص مشکل مشتری
ابداع ، توسعه و پیاده سازی درمان یا درمان برای هر یک از مشتریان
ترکیب روشهای مختلف روان سنجی برای بهبود شرایط مشتری
کمک به مشتری در تعریف اهداف و برنامه ریزی یک دوره عملی برای دستیابی به آن اهداف
نظارت بر پیشرفت مشتری از طریق جلسات یا جلسات درمانی منظم
مشاهده ، نظارت و آزمایش روش درمانی مناسب برای اثربخشی آن
نگهداری حساب ها و ثبت سوابق پیشرفت مشتری
کار با مددکاران اجتماعی ، پرستاران ، پزشکان ، کاردرمانگران و روانپزشکان
برقراری ارتباط با اقوام ، والدین یا عزیزان مشتری
ارائه راهنمایی به مراقبان مشتری
کلاسهای تدریس
انجام تحقیقات
انتشار یافته های تحقیق در مجلات صنعت
