تولد شناسنامه ای ام ۳۰شهریوراست و تولد واقعی ام ۱۹مهر۱۳۵۹
پدرم برای اینکه بتوانم به موقع در کلاس درس حاضر شوم تاریخ تولدم را بیست روزی به عقب کشید، اما از پسرعمویش که سواددار بود خواست در یک دفتر تاریخ تولد واقعی ام را یادداشت کند.
دفتر مذکور را تا وقتی که من به مدرسه بروم نگه داشته بود و با بزرگتر شدن ما برادرها سرنوشت نامعلومی پیدا کرد(این آثار مکتوب را خواهرها ندیدند)
معنویت
پادکست
کتاب
فوتبال
کوهنوردی
برادر
خانواده
طبیعت
همدردی
مهربانی
حرف زدن
موسیقی بیکلام
آموزش
سینما
مسئولیت پذیری اجتماعی
روابط عمومی
نوشتن
دوست
وبینار
و...
اینها بعضی از واژه هایی هستند که توصیف کننده من در زندگی هستند.اینکه به کدام می پردازم و کدام را کمتر انجام می دهم به شرایطم بستگی دارد.
اما الان که ۴۰ساله شده ام به خوبی درک می کنم که زندگی کردن با علاقه مندی ها چقدر منجر به رضایت مندی می شود.
اگر بخواهم به نقش بعضی از این واژه ها در این ۴۰سال اشاره کنم باید از کتاب خیلی بنویسم.
کتاب عمیقا روی من و زندگی من اثر گذاشته و امروزه هر جا مجالی برای حرف زدن می یابم با افتخار خودم را یک معتاد به کتاب می دانم.
از سر و کله زدن با آدم ها لذت می برم ،اگر این حرف زدن در این چهار چوب باشد بسیار لذت بخش تر،لابد می پرسید کدام چارچوب؟
اینکه کتابی خوشمزه را ۴بار خوانده باشم و فردی را بیابم که نیاز به دانسته هایم داشته باشد و با مهربانی با او احساس همدردی کنم و آموزش اش دهم بدان امید که فقط یک ذره تاثیر مثبت روی زندگی اش بگذارم.
فوتبال را از ۹سالگی بازی می کنم و تماشا می کنم.
کوهنوردی حرفه ای را از سال ۸۸شروع کردم.
پایه های خودآفرینی را از سال ۹۲ و ابتدا با نام گاماس گاماس بنا نهادم.اما در یکسال اخیر گام های جدی ای در قالب استار تاپ و تبدیل شدنش به یک کسب وکار واقعی برداشته ام.
از سال ۹۷ پادکست گوش می کنم.
این روزها یا کتاب می خوانم یا پادکست گوش می کنم ،البته اگر همراه خانواده نباشم و با دوستان ارزشمندم در کوه نباشم.
با برادرانم عهد بسته ایم که همواره دوست باشیم و گروهی کوهنورد داریم با نام ماچارتا،
در راستای مسئولیت پذیری اجتماعی ام سعی می کنم نسبت به مشکلات و معضلات محیط اطرافم بی تفاوت نباشم.
گر چه مسیر زندگی ام پر از چالش بوده اما به مهربان بودن و مهربانی علاقه وافری دارم و در نوجوانی در حمایت از یک هموطن افغان تا مرز برخورد فیزیکی پیش رفتم.
هر گاه پادکست گوش نکنم به سراغ موسیقی بی کلام می روم البته به موسیقی قشقایی اگر خواننده به سبک باش خسرو بخواند علاقه ویژه ای دارم.
در دوران قبل از کرونا سینما رفتن جزء برنامه های ثابت من بود.فیلم رهایی از زندان شاوشنگ و مسیرسبز تاثیر عجیبی روی من گذاشتند.
چهل سال از زندگی ام گذشته و نمی دانم در این مدت چقدر فرد مفیدی برای جامعه ام بوده ام اما همیشه آرزویم این بوده که بنده خوبی برای خداوند،فرزند خوبی برای والدین ،فرد مفیدی برای وطن،رفیق خوبی برای همسرم،پدر خوبی برای فرزندانم و برادر خوبی برای برادر و خواهرانم باشم.
راستی اگر این متن را تا اینجا خوانده اید و شناختی از من دارید خوشحالم می کنید که به مناسبت تولدم ،پیشنهادی ،انتقادی در راستای بهتر شدن خودم،کسب وکارم و مسیرم برایم بفرستید.
رحیم خورشیدی علی کردی
۱۹مهر ۹۹
