بیماری آلزایمر زودرس (Early Onset Alzheimer’s Disease) یا بیماری آلزایمر جوانی (Young-onset Alzheimer’s Disease) نوعی بیماری مغزی پیش‌رونده و غارت کننده حافظه است که در افراد قبل از سن 65 سالگی ظاهر می‌شود. این بیماری اغلب در سنین 40 و 50 سالگی خود را نشان می‌دهد. اما اینکه افراد در سن 30 سالگی به آن مبتلا شوند، غیرمعمول نیست. هنگامی که بیماری آلزایمر در افراد زیر ۶۵ سال رخ می دهد، به عنوان بیماری آلزایمر زودرس شناخته می‌شود.
بیماری آلزایمر شایع ترین شکل زوال عقل است که بر حافظه، تفکر و رفتار شما تأثیر می‌گذارد. اغلب تا حدی پیشرفت می‌کند که بر فعالیت ها و عملکردهای روزانه تأثیر می‌گذارد. بیماری آلزایمر بیشتر افراد مسن را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما می‌تواند افراد ۳۰ تا ۴۰ ساله را نیز تحت تاثیر قرار دهد. حال ممکن است این سوال پیش بیاید که علائم آلزایمر زودرس یا آلزایمر در جوانی چیست؟
اکثر متخصصان معتقدند که بیماری آلزایمر زودرس به دلیل تجمع دو پروتئین در مغز به نام آمیلوئید و تاو ایجاد می‌شود. این ۲ پروتئین به سلول‌های عصبی آسیب می‌رسانند و آنها را می‌کشند. قطعاتی از یک پروتئین، بتا آمیلوئید، ساخته می شوند و پلاک نامیده می شوند. تقریباً همه افراد با افزایش سن دچار پلاک می‌شوند. اما مبتلایان به بیماری آلزایمر به موارد بسیار بیشتری مبتلا می‌شوند. در ابتدا این پلاک‌ها و گره‌ها به نواحی حافظه مغز آسیب می‌رسانند. با گذشت زمان، آنها مناطق بیشتری از مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهند. مصرف قرص سیتی کولین به کاهش و کنترل روند تولید پلاک‌های آملوئید بتا کمک می‌کند. همچنین بیماری آلزایمر زودرس ممکن است به دلیل تغییرات در ژن‌هایی باشد که از والدینتان به شما منتقل می‌شود. افراد مبتلا به تریزومی ۲۱ بیشتر مستعد ابتلا به آلزایمر زودرس هستند.
بخش مهمی از روند درمان این است که مثبت فکر کنید. با انجام فعالیت‌هایی که هنوز از آن لذت می‌برید، به زندگی خود ادامه دهید. راه‌های مختلفی را برای آرام شدن امتحان کنید، مانند یوگا. همچنین غذای سالم بخورید و مرتب ورزش کنید.
داروها می‌توانند به برخی از علائم آلزایمر زودرس کمک کنند. پزشک ممکن است داروهایی را برای کمک به پیشگیری از آلزایمر تجویز کند، مانند:
سیتی کولین نیز به عنوان یک مکملِ کمک درمانِ اثر‌بخش در کاهش و کنترل روند تولید پلاک‌های آملوئید بتا و همچنین ارتقا عملکرد مغز، در بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به آلزایمر و بازتوانی عملکردشان نقش قابل توجهی دارد.
این داروها می توانند علائم شما را برای چند ماه تا چند سال به تاخیر بیندازند یا بهبود بخشند. آنها ممکن است به شما زمان بیشتری برای زندگی مستقل بدهند. همچنین ممکن است پزشک برای مدیریت سایر مشکلات مرتبط با آلزایمر زودرس مانند بی خوابی، وحشت های شبانه و اضطراب، قرص‌های خواب، داروهای ضد افسردگی یا آرام بخش را پیشنهاد کند.
بیماری آلزایمر معمولاً افراد مسن را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما بیماری آلزایمر در جوانی می‌تواند افراد ۳۰ تا ۴۰ سال را تحت تأثیر قرار دهد. بیماری آلزایمر جوانی بر حافظه، تفکر و رفتار تأثیر می‌گذارد. اگرچه هیچ درمان شناخته شده‌ای وجود ندارد، تشخیص و درمان به موقع می‌تواند منجر به کیفیت زندگی بهتر شود. یک رژیم غذایی خوب، همچنین ورزش منظم می‌تواند به بهبود سلامت شما کمک کند. در نظر داشته باشید که از الکل و سایر موادی که ممکن است بر حافظه، تفکر و رفتار تأثیر بگذارد خودداری کنید.
