هر از چندگاهی
ناگهان میآید
در آغوشم می کشد
همان حرفهای همیشگی اش را
درِگوشم می گوید
و غیب می شود
تا زمانی که باز دوباره «عصبانی» شوم
این بار ....
بر خلاف همیشه
برای اولین بار به حرف هایش دل دادم
میگفت:
«گنجایشِ تو تا لبریز شدن، به کوچکی یا بزرگی همان چیزی است که تو را عصبانی کرده است»
و چه راست هم میگفت.
