یکی از شعرهایی که زمزمه و تکرار‌ش حس خوبی درونم می‌ریزد و حالم را بهتر می‌کند، بیت زیبایی از فیض کاشانی است، که در آن –صرف‌نظر از اینکه مقصود و محبوب ما در زندگی چیست یا کیست- تصویر آهسته‌ای از فرآیند رویش علاقه در وجودمان، بالیدن، بالغ‌شدن و تبدیل شدنش به عشقی فراگیر را به نمایش می‌گذارد و لابلای این اسلوموشن جذاب، فهرستی از اصول مهمی را که باید در مسیر رسیدن به هدف مد نظر قرار دهیم را به شرح زیر به ما یادآوری می‌کند:
1) فرآیند رسیدن به مقصود یک فرآیند گام‌به‌گام و تدریجی است.
2) مقصود را باید مقابل و بلکه روی چشم گذاشت و وقت و بی‌وقت به آن فکر کرد.
3) در رسیدن به مقصود، تدوام و استمرار نقشی حیاتی دارد.
4) بهای دست یافتن به هر مطلوبی، دست کشیدن از مطلوب‌های دیگر است.
این بیت زیبا را تقدیم نگاهتان می‌کنم، آن را با صدای بلند دکلمه کنید و اگر از خواندنش لذت بردید دیگران را هم در لذت‌تان شریک کنید:
