همیشه فکر می کردم رسالت خیلی از عکس‌ها مومیایی کردن زمانه و همونطور که مستحضرید مومیایی با گذشت زمان ارزشمندتر میشه
از جمله ژانرهایی که این تمثيل بهش می‌خوره به نظرم عکس یادگاریه؛ بارها شده عکس‌های بی ارزش دوران دانشجویی که با موبایل گرفته بودیم رو بعد از ده سال نگاه می کنیم و می خندیم. اساسا من اولویت برای پشتیبانی گیری، عکس‌های یادگاریه. روی هارد و Cloud ذخیره‌شون می کنم چون مطمئنم سالهای آینده خیلی بهشون احتیاج پیدا می کنم.
شاید بشه گفت عکس‌های یادگاری گنج شخصی ماست! که فقط چند نفر می دونن چقدر ارزش داره!
پی نوشت: قبلا از خطر بی آلبوم شدن بسیاری از ما به خاطر چاپ نکردن عکس‌هامون گفته بودم
به جرات مي تونم بگم نسل ما از نسل پدرانمون براي نوه هاشون كمتر عكس خواهند داشت.
چقدر دوره اي كه عكس رو چاپ و پشت نويس مي كرديم طلايي بود.
