هميشه آدماهای بی‌ادعا و ناشناس که قصد اصلاح جامعه از پایین دارن برام جذاب و بزرگ بودن و از اون بیشتر زمانی جالب می شد که بخشی از جامعه دست به اینکار بزنه که کمتر انتظارش رو داری! جامعه ما تشنه اصلاحات از پایینه و اگه این اصلاح از درگاه هنر بخواد باشه فکر می کنم هنر پاپ بیشترین نقش رو در کف خیابون‌ها می تونه بازی کنه. اساسا به همین دلیل هست که با هنر عرضه شده در گالری زیاد میونه‌ای ندارم چون به اعتقاد من دیوارهای گالری تغییر چندانی در خیابانها ایجاد نمی کنن.(بماند که با اوضاع امروز ما گالری ها حتی تغییری در خود هنرمندان هم ایجاد نمی کنن!)
چند وقت پیش به یکی از این دست آثار پاپ برخوردم. تک آهنگی دو صدایی از خواننده‌ای به نام «علی آرامی» با همراهی «استاد قنبر راستگو» که از موزیسین های قدیمی و مشهور جنوبی هستند. آهنگ به گویش هرمزگانی خوانده شده اما بسیاری از افراد غیر بومی هم می تونن متوجه مضمونش بشن اما من برای راحتی شما تصمیم گرفتم خلاصه ترانه رو بنویسم. این اثر هم مثل بسیاری از قطعات جنوبی فارغ از مضمون شاد یا غمگینش فرمی ریتمیک داره.
ترانه داستان مردی به نام غلام(غلوم) رو روایت می کنه که با گرم شدن هوا و ثمر دادن نخل‌ها پول خوبی به جیب زده و زن دوم گرفته! تمام آهنگ مکالمه کوتاه غلام و زنشه البته ابتدای آهنگ نوعی نوای سوزناک رو می شنوید که در جنوب بهش «شَروِند» می گن و مقدمه بعضی از آهنگ‌هاست که البته استاد راستگو داره به زبان فارسی از زبان زن غلام شرح درد می کنه.
خلاصه ترانه:
گرما اومد و نخل‌ها ثمر دادن
غلام پول گیرش اومد و رفت زن گرفت
نصفه شب به خونه اومد و با زنش كَل كَل شديدی کرد
غلام گفت: دسته دسته پول دارم و خونه سه طبقه دارم! اگه من رو از اینجا بیرون کنی می رم جایی رو رهن یا اجاره می گیرم
زن غلام می گه: رفتم بیرون برای کی پول بیارم؟ حالم خراب شد و چه به روزم که نیومد! پول‌ها رو جمع کردم تا تو بزرگ بشی؛ حالا تو بزرگ شدی و ما رو ول کردی
غلام میگه: پدر زن جدیدم ملک و باغ و ماشین پژو داره! حالا که به مرادم رسیدم می رم شهر میناب زندگی می کنم که انبه شیرینی داره!
و با این جمله دردناک ترانه تموم میشه!
شما رو به شنیدن آهنگ «گرما هوندن» یا «گرما اومد» دعوت می کنم.
