درصد بالایی از تاثیرات در هر سیستم بزرگی از طریق درصد پایینی از متغیرها ایجاد شده‌اند.
قانون 80/20 یا Pareto Principle برگرفته از نتایج به دست آمده از تحقیقات یک اقتصاددان ایتالیایی در سال 1906 است که بیان کرد 80 درصد از زمین های ایتالیا متعلق به 20 درصد از مردم آنجاست. او تحقیقات خود را در کشورهای گوناگون تعمیم داد و در کمال تعجب به این نتیجه رسید که این اصل در سایر کشورها نیز قابل تعمیم است.
او و دیگر دانشمندان به این نتیجه رسیدند که این قانون در حوزه های دیگر هم قابل اثبات است.
20 درصد را شناسایی کرده و روی آن تمرکز کنید و از 80 درصد باقی‌مانده صرف نظر کنید.
80 درصد از کاربرد محصولات تنها با 20 درصد از ویژگی‌های آن‌ها درگیر است.
80 درصد از ترافیک شهرها در 20 درصد از جاده‌های آن‌ها است.
80 درصد از سود کارخانه‌ها از 20 درصد از محصولات آن‌ها به دست می‌آید.
80 درصد از اختراعات را 20 درصد از افراد جامعه انجام می‌دهند.
80 درصد پیشرفت‌ها از 20 درصد تلاش‌ها حاصل می‌شوند.
80 درصد سود کسب و کار شما از 20 درصد مشتریان به دست می‌آید.
قانون 80/20 جهت تمرکز منابع و به تبع آن، تحقق بازدهی بیشتر در طراحی سودمند است. برای مثال، اگر 20 درصد از ویژگی های یک محصول در 80 درصد مواقع مورد استفاده قرار می‌گیرد، طراحی و به‌کارگیری منابع می‌بایست پیش از هرچیز، بر روی همین ویژگی‌ها متمرکز شود. 80 درصد ویژگی‌های باقی‌مانده باید دوباره ارزیابی شوند تا میزان ارزش آن‌ها در طرح، مورد تحقیق و بررسی قرار گیرد. به همین ترتیب، زمانی که سیستمی را با هدف دستیابی به بازدهی بیشتر مجددا طراحی می‌کنیم، تمرکز بر روی ویژگی‌هایی که فراتر از 20 درصد بحرانی هستند به سرعت موجب کم شدن بازدهی خواهد شد.
وقتی با محدودیت‌هایی در زمان و منابع مواجه می‌شوید، مانع از این شوید که تلاش‌ها و فعالیت‌ها صرف تصحیح یا بهینه‌سازی طرح‌ها در حیطه‌ای فراتر از 20 درصد بحرانی شوند. چرا که چنین تلاش‌هایی باعث کاهش میزان بازدهی است که شما از طراحی و یا طراحی مجدد می‌گیرید.
80 درصد ارزش کسب و کار شما حاصل از 20 درصد مراحل کار شما است.
