اثرات چربی رژیم غذایی بر اسیدهای چرب اشباع در شیر

حدود 50 درصد از اسیدهای چرب موجود در شیر مستقیماً از منابع غذایی به دست می‌آیند. با این حال، تلاش برای اصلاح مشخصات اسیدهای چرب چربی شیر نشخوار کنندگان با کاهش نسبت اسیدهای چرب اشباع (SFA) و افزایش نسبت اسیدهای چرب غیر اشباع (USFA)، یک چالش برای متخصصان تغذیه‌ی دام است. اسیدهای چرب غیر اشباع وارد شده به شکمبه به طور گسترده (معمولاً 85 تا 97 درصد از اسیدهای چرب چند غیر اشباع) به SFA بیوهیدروژنه می‌شوند به طوری که بدون در نظر گرفتن مشخصات اسیدهای چرب رژیم مصرفی، اسیدهای چرب غالب شکمبه را برای تحویل به غده پستانی ترک می‌کنند. C16:0 و C18:0 تنها با نسبت کمی از USFA اشباع شده‌اند.

با توجه به دشواری تحویل USFA پس از شکمبه، تلاش‌های تحقیقاتی قابل توجهی برای توسعه‌ی گروهی از فناوری‌ها انجام شده است که "محافظت" اسیدهای چرب در برابر بیوهیدروژناسیون را در شکمبه انجام می‌دهند. به عنوان مثال؛ تقریباً نیمی از اسیدهای چرب موجود در مگالاک USFA به شکل محافظت شده در شکمبه هستند و گنجاندن آن در جیره می‌تواند نسبت SFA در چربی شیر را کاهش و نسبت USFA را افزایش دهد. به‌ویژه C18:1 (جدول 1) (Aikman et al. ، 2012؛ دانشگاه ریدینگ، انگلستان).

این داده‌ها همچنین تأثیر مکمل‌سازی با مکمل‌های چربی بسیار اشباع (تقریباً 85٪ اسیدهای چرب C16:0) را بر پروفایل اسیدهای چرب شیر نشان می‌دهند. مکمل با منبع چربی با C16 بالا باعث افزایش غلظت C16 در شیر شد اما غلظت کل SFA در شیر را به دلیل کاهش SFA سنتز نشده، افزایش داد.

یک بررسی وسیع‌تر، اثر افزایش سطوح مگالاک بر پروفایل اسیدهای چرب شیر را ارزیابی کرد (شکل 1). افزایش مگالاک از 250 تا 500 و 750 گرم در روز به تدریج SFA سنتز نشده را کاهش داد، در حالی که C18:1 USFA را تا 17 درصد نسبت به رژیم غذایی افزایش داد (Palmquist et al., 1993).